پیوندها
دستهها
- در باره مسابقه 1
- حمایت کنندگان 1
- جوائز مسابقه 1
- چگونه در مسابقه شرکت کنیم؟ 1
- از میان پاسخ ها... 1
- پرسش های خداوند ازما-۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۴ 1
- پرسش های خداوند ازما-۵ 1
- پرسش های خداوند ازما-۶ 1
- پرسش های خداوند ازما-۷ 1
- پرسش های خداوند ازما-۸ 1
- پرسش های خداوند ازما-۹ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۰ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۴ 1
- اسامی برندگان 1
جدیدترین یادداشتها
همه- [ بدون عنوان ]
- [ بدون عنوان ]
- پرسش های خداوند از ما - ۱۴
- پرسش های خداوند از ما - ۱۳
- پرسش های خداوند از ما - ۱۲
- پرسش های داوند از ما - ۱۱
- اعلام برندگان مرحله اول و دوم مسابقه
- پرسش های خداوند از ما - ۱۰
- پرسش های خداوند از ما - ۹
- پرسش های خداوند از ما - ۸
- پرسش های خداوند از ما - ۷
- پرسش های خداوند از ما - ۶
- پرسش های خداوند از ما - ۵
- نمونه هایی از پاسخ های دانشجویان
- پاسخ دهندگان
- پرسش های خداوند از ما -۴
- پرسش های خداوند از ما -۳
- پرسش های خداوند از ما -۲
- پرسش های خداوند ازما - ۱
- جوائز مسابقه
بایگانی
- مهر 1385 22
آمار : 41332 بازدید
Powered by Blogsky
محمد
چهارشنبه 26 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 07:49 ق.ظ
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
واقعاْ جائی گناه کنید که خدا نباشد!!!.
خدائی که از رگ گردن به تو نزدیکتر است . خدائی از جزء جزء وجود تو اگاه است و بر ذرات وجودت مسلط چگونه می توانی کاری را دور از چشم خداوند انجام دهی و در ذهنت نقشی بیافرینی که خدای از آن آگاه نباشد و خدای علیم و بصیر .مگر او را نمی بینی در لحظه لحظه اوقاتت حتی در خواب و رویا نیز خدا با توست و نکند که خدا با ما نباشد خدایا اگر چنین بود چه گمراه انسانهائی بودیم و چه وچه وچه .... بارالها ما را دمی به حال خود وامگذار و لحظه ای از یاد خود غافل مکن که تو راهگشائی و بر هر امری ناظر و آگاه .....
عالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
خدا را آنچنان عبادت کن که گوئى او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى او تو را به خوبى مى بیند.
نقل مى کنند بیدار دلى بعد از گناهى توبه کرده بود، و پیوسته مى گریست ، گفتند: چرا اینقدر گریه مى کنى ؟ مگر نمى دانى خداوند متعال غفور است ؟ گفت : آرى ، ممکن است او عفو کند، ولى این خجلت و شرمسارى که او مرا دیده چگونه از خود دور سازم ؟!
گیرم که تو از سر گنه درگذرى
زان شرم که دیدى که چه کردم چکنم ؟!
آیا او ندانست که خداوند ( همه اعمالش را ) می بیند
ایا نمی دانید خدامی بیند
چه زیبا امام خمینی (ع )فرمودندعالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید
بزرگان وعارفان انچنان حرمت خدا را حفظ می فرمایندکه دقیقا رعایت همه جوانب رادر رفتارشان دارند در خلوت خویش همانگونه رفتاری دارند که درجلوت دارندحرمت خدا محترم است چون اوبرهمه چیز ناظر است از رگ گردن به انسان نزدیکتر است خلوت وجلوت برای خدامعنا نداردازنیت درون سینه ها اگاه است شکر این نعمت که خدایی را که می پرستیم این قدر با عظمت وقادر وبا جبروت است را چگونه انجام دهیم
سوال چهاردهم
آیه14 سوره علق
بسم الله الرحمن الرحیم
أ لم یعلم بأن الله یری؟
آیا ندانسته است که خدا می بیند؟
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟
در احـادیـث آمده است : ((ابوجهل )) از اطرافیان خود سؤال کرد: آیا محمددرمیان شما نیز (براى سجده ) صورت به خاک مى گذارد؟.
گفتند: آرى !.
گفت : سوگند به آنچه ما به آن سوگند یاد مى کنیم , اگر او را در چنین حالى ببینم با پاى خود گردن او را له مى کنم !. به او گفتند: ببین , او در آنجا مشغول نماز خواندن است !.
ابـوجـهـل حـرکت کرد تا گردن پیامبر(ص ) را زیر پاى خود بفشارد, ولى هنگامى که نزدیک آمد عقب نشینى کرده و با دستش گوئى چیزى را از خود دورمى کرد!.
به او گفتند: این چه وضعى است که در تو مى بینیم ؟.گـفـت : نـاگـهان میان خودم و او خندقى از آتش دیدم و منظره اى وحشتناک وهمچنین بال و پرهائى مشاهده کردم !.
در اینجا پیغمبر خدا(ص ) فرمود: ((قسم به کسى که جانم در دست اوست اگربه من نزدیک شده بود فرشتگان خدا بدن او را قطعه قطعه مى کردند و عضو عضو اورا مى ربودند))! اینجا بود که آیات فوق نازل شد.
در ایـن آیه براى تاکید بیشتر, مى افزاید: ((به من خبر ده اگر این بنده (نمازگزار) به راه هدایت باشد)) (اریت ان کان على الهدى ).
(آیـه )ـ ((بـه مـن خـبـر ده اگـر (ایـن طـغیانگر که رهروان راه حق را از نماز وهدایت و تقوا باز مـى دارد) حق را انکار کند و به آن پشت نماید)) آیا مستحق مجازات الهى نیست ؟ (اریت ان کذب وتولى ).
((آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مى بیند)) و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟ (الم یعلم بان اللّه یرى ).
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .بنابراین مفهوم این آیات تردید در هدایت و دعوت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به سوى تقوى نمى باشد، بلکه اشاره به نکته ظریف بالاست .بعضى از مفسران ضمیر در ((کان )) و ((اءمر)) را به همان شخص نهى کننده مانند ابوجهل باز گردانده اند، بنابراین مفهوم آیات چنین مى شود: اگر او هدایت را بپذیرد و به جاى منع از نماز دعوت به تقوى کند چقدر به حال او مفید است ؟
عالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
در حدیثى مى خوانیم : اعبد الله کانک تراه فان لم تکن تراه فانه یراک : خدا را آنچنان عبادت کن که گوئى او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى او تو را به خوبى مى بیند.
نقل مى کنند بیدار دلى بعد از گناهى توبه کرده بود، و پیوسته مى گریست ، گفتند: چرا اینقدر گریه مى کنى ؟ مگر نمى دانى خداوند متعال غفور است ؟ گفت : آرى ، ممکن است او عفو کند، ولى این خجلت و شرمسارى که او مرا دیده چگونه از خود دور سازم ؟!
گیرم که تو از سر گنه درگذرى زان شرم که دیدى که چه کردم چکنم ؟!
ترجمه:
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
تفسبر:
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟! (ا لم یعلم بان الله یرى ).
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .
بنابراین مفهوم این آیات تردید در هدایت و دعوت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به سوى تقوى نمى باشد، بلکه اشاره به نکته ظریف بالاست .
بعضى از مفسران ضمیر در ((کان )) و ((اءمر)) را به همان شخص نهى کننده مانند ابوجهل باز گردانده اند، بنابراین مفهوم آیات چنین مى شود: اگر او هدایت را بپذیرد و به جاى منع از نماز دعوت به تقوى کند چقدر به حال او مفید است ؟
ولى تفسیر اول مناسب تر به نظر مى رسد.
- آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟! (ا لم یعلم بان الله یرى ).
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .
بنابراین مفهوم این آیات تردید در هدایت و دعوت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به سوى تقوى نمى باشد، بلکه اشاره به نکته ظریف بالاست .
بعضى از مفسران ضمیر در ((کان )) و ((اءمر)) را به همان شخص نهى کننده مانند ابوجهل باز گردانده اند، بنابراین مفهوم آیات چنین مى شود: اگر او هدایت را بپذیرد و به جاى منع از نماز دعوت به تقوى کند چقدر به حال او مفید است ؟
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
آیا نمى دانى خدا همه اعمالت را مى بیند؟
دراین آیه خداوند به ما متذکر شده که خداوند در همه حال ناظر اعمال انسانها میباشد و از نیک و بد اعمال ما مطللع است در نتیجه انسان باید همیشه خدا را ناظر اعمال خود ببیند و بر اعمال خود مراقبت کند چه در خفا و چه آشکارا چه در جمع و چه در خلوت
حضرت امام خمینی چه زیبا فرمودند که:(عالم محضر خداست .در محضر خدا گناه نکنیم) مسلما این سخن در حین کوتاهی یکی از بهترین تفسیرهاست بر این آیه.
و با این دید است که انسان در هرحالی خدا را در کنار خود میبیند واز گناه خودداری میکند و در مشکلات آرامش می یابد و هنگام بهره مند شدن از نعمتهای خدا راه سرکشی و طغیان را در پیش نمیگیرد.
آیا نمى دانى خدا همه اعمالت را مى بیند؟
در تعقیب آیات گذشته که در آن اشاره به نعمتهاى مادى و معنوى پروردگار نسبت به انسان شده بود، و لازمه یک چنین نعمت گسترده اى سپاسگزارى انسان و تسلیم او در برابر خداوند است ، در آیات مورد بحث مى فرماید: چنین نیست که نعمتهاى الهى روح شکرگزارى را همیشه در انسان زنده کند، بلکه او مسلما طغیان مى کند... (کلا ان الانسان لیطغى ).
به خاطر اینکه خود را مستغنى و بى نیاز مى بیند (ان رآه استغنى ). این طبیعت غالب انسانها است ، طبیعت کسانى است که در مکتب عقل
وحى پرورش نیافته اند که وقتى خود را مستغنى مى پندارند، شروع به سرکشى و طغیان مى کنند.
نه خدا را بنده اند، نه احکام او را به رسمیت مى شناسند، نه به نداى وجدان گوش فرا مى دهند، و نه حق و عدالت را رعایت مى کنند.
انسان و هیچ مخلوق دیگر هرگز بى نیاز و مستغنى نخواهد شد، بلکه موجودات ممکنه همیشه نیازمند به لطف و نعمتهاى خدا هستند، و اگر لحظهاى فیض او قطع شود درست در همان لحظه همه نابود مى گردند، منتها انسان گاهى به غلط خود را بى نیاز مى پندارد، و تعبیر لطیف آیه نیز اشاره به همین معنى است که مى گوید: خود را بى نیاز مى بیند نمى گوید: بى نیاز مى شود.
بعضى معتقدند که منظور از انسان در آیه مورد بحث خصوص ابوجهل است که از آغاز دعوت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به مخالفت برخاست ، ولى مسلما انسان در اینجا مفهوم کلى دارد، و امثال ابو جهل مصداقهائى از آن مى باشند.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
عالم محضر خداست مگر میشود کاری کرد که خدا نبیند؟
خدایا!
کاش حضورت را هرلحظه بیاد داشتیم و آنگاه که در پس پرده های تنهایی سر به طغیان و معصیت بر میداشتیم نگاه تو را مینگریستیم. کاش آنگاه که از غفلت نگاه بندگانت استفاده کرده و از مسیرت خارج می شویم به یاد داشته باشیم که چشمهایی است که {لا تاخذه سنه و لا نوم} و وای از روزی که این نگاه ما را به حساب دیده هایش بکشاند.
آیا انسان نمی داند که خداوند اعمالش را می بیند. آری خداوند شاهد بر اعمال و رفتار و نیات انسانها است و هیچ یک از آنها از او پنهان نخواهد بود و برای روز جزا و حساب و کتاب رفتار انسانها آنها را ثبت و ضبط می کند . اگر انسان ایمان قلبی و آگاهی به اینکه خداوند حکیم و قادر متعال ناظر اعمال اوست را داشته باشد سعی خواهد نمود که معصیت خداوند رانکند و این باور جلوی عصیان و نافرمانی و خلافکاریهای او را می گیرد. و این حدیث که عالم محضر خداست در محضر خداوند معصیت نکنید به روشنی مصداق پیدا خواهد نمود
آیا ندانسته است که خدا می بیند؟)
مرا خبر ده از کسی که نهی می کرد بنده ای را که نماز می خواند و خدا را عبادت می کرد و این شخص می داند که خدا عمل او را می بیند واز حال او خبر دارد.
توجه به این که انسان هر کاری انجام می دهد در پیشگاه خداست و تمام عالم هستی محضر خداست و چیزی از اعمال و نیات آدمی از خدا پنهان نیست می تواند روی زندگی انسان اثر بگذارد و او را از بدیها باز دارد مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب در دل او جای گیرد و به صورت یک باور قطعی درآید.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟!
عالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
در حدیثى مى خوانیم : اعبد الله کانک تراه فان لم تکن تراه فانه یراک : خدا را آنچنان عبادت کن که گوئى او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى او تو را به خوبى مى بیند.
نقل مى کنند بیدار دلى بعد از گناهى توبه کرده بود، و پیوسته مى گریست ، گفتند: چرا اینقدر گریه مى کنى ؟ مگر نمى دانى خداوند متعال غفور است ؟ گفت : آرى ، ممکن است او عفو کند، ولى این خجلت و شرمسارى که او مرا دیده چگونه از خود دور سازم ؟!
گیرم که تو از سر گنه درگذرى / زان شرم که دیدى که چه کردم چکنم ؟!
امام خمینی به من آموخت که عالم محضر خداست
خدایی که هیچ وقت نمی خوابد و هیچ وقت مرا فراموش نمی کند
وقتی ما در قیامت معادل ذره ای عمل خیر و شر خود را می بینیم پس خداوند هم از ذره ذره اعمال ما آگاه است از نیات ما آگاه است از گریه های نیمه شب امام علی (ع) و از زهر شمشیر ابن ملجم از درد پهلوی فاطمه و...و از ناله های کودکان قانا و سکوت تمام جهان
آگاهی و باور به اینکه نگاه تو دمادم تمامی عرصه روح و جان مرا درمی نوردد پاسخ مثبت به یک پرسش است. پرسشی خاص که برای ارتباط با تو به پاسخش نیازمندم.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟! (ا لم یعلم بان الله یرى ).
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .
بنابراین مفهوم این آیات تردید در هدایت و دعوت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به سوى تقوى نمى باشد، بلکه اشاره به نکته ظریف بالاست .
بعضى از مفسران ضمیر در ((کان )) و ((اءمر)) را به همان شخص نهى کننده مانند ابوجهل باز گردانده اند، بنابراین مفهوم آیات چنین مى شود: اگر او هدایت را بپذیرد و به جاى منع از نماز دعوت به تقوى کند چقدر به حال او مفید است ؟
ولى تفسیر اول مناسب تر به نظر مى رسد.
آیا او نمی داند که خداوند همه اعمالش را می بیند؟
عالم محضر خداست و چیزی از اعمال و حتی نیات آدمی از او پنهان نیست.
خدایا توفیق بده تو را آنچنان عبادت کنیم که گوئی تو را می بینیم و اگر تو را نمی بینیم تو ما را به خوبی می بینی.
مگر ندانسته که قطعاً خدا [ همه کارهایش را ] می بیند؟
ایا او نمی داند که خداوند همه اعمالش را می بیند؟
خداوند در همه جا حضور دارد وتجلی حضور او را در همه جا می توان حس کرد انسانی که به طور واقعی او را شناخته به این موضوع اگاه است وتمامی اعمالش را بر این اساس تنظیم میکند بنا بر این انسان باید به یاد داشته باشد که هر لغزش وخطای وی هر چند مخفیانه انجام گیرد از خدا مخفی نمی ماند
آیا نمیدانند که خداوند آنها را میبیند؟
عالم محظر خداست. خداوند تمام اعمال و نیات پنهانی و آشکار انسان را میبیند. انسان باید در تمام امور زندگیش به یاد خدا باشد و لحظه ای از یاد خدا غافل نباشد.این تنها راه رستگاریست.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
چگونه در محضر دوست معصیت او کردن ....؟ !
خدایا.....
انسان مفلوک تصور می کند در خفا گناه می کند ، چقدر این انسان غافل و زیانکار است ،
«ان الانسان لفی خسر » آخر کدامین خفا در عالمی که همه محضر توست و در جای جای آن حضور داری ،آخر کدامین خفا وقتی از رگ گردن به انسان نزدیکتری ، « نحن اقرب من حبل الورید »
یا ستار العیوب....
آخر من که از انجام معصیت در برابر بنده ات شرم دارم و در جستجوی خفایی هستم تا پیش بنده ات آبرویم نرود ، چگونه از خالق بنده شرم نمی کنم و آبرویم را نزد تو می برم ....؟
آنهم چه خالقی ، خالقی که همیشه خود او گناهانم را پوشانده که شرمنده دیگر بندگانش نشوم ....!
خدایی که پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد .......
وای بر من زیانکار ... چقدر غفلت و بی خبری از من .... آخر چقدر بی وفایی از من در برابر وفایت ....
از دست و زبان که برآید ----------- کز عهده شکرش به در آید
بنده همان به که به تقصیر خویش ------- روی به درگاه خدا آورد
ورنه سزاوار خداوندیش ----------- کس نتواند که به جای آورد
یا غفار الذنوب ...
در لحظات لغزش به یاریم بیا و به یادم بیاور که در حریم حرمت هستم تا هیچگاه حرمت حرمت را نشکنم ، آخر چه گناهی بالاتر از حرمت شکنی.....
یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک الا الدعا....
یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک الا الدعا....
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
چگونه در محضر دوست معصیت او کردن ....؟ !
خدایا.....
انسان مفلوک تصور می کند در خفا گناه می کند ، چقدر این انسان غافل و زیانکار است ،
«ان الانسان لفی خسر » آخر کدامین خفا در عالمی که همه محضر توست و در جای جای آن حضور داری ،آخر کدامین خفا وقتی از رگ گردن به انسان نزدیکتری ، « نحن اقرب من حبل الورید »
یا ستار العیوب....
آخر من که از انجام معصیت در برابر بنده ات شرم دارم و در جستجوی خفایی هستم تا پیش بنده ات آبرویم نرود ، چگونه از خالق بنده شرم نمی کنم و آبرویم را نزد تو می برم ....؟
آنهم چه خالقی ، خالقی که همیشه خود او گناهانم را پوشانده که شرمنده دیگر بندگانش نشوم ....!
خدایی که پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد .......
وای بر من زیانکار ... چقدر غفلت و بی خبری از من .... آخر چقدر بی وفایی از من در برابر وفایت ....
از دست و زبان که برآید ----------- کز عهده شکرش به در آید
بنده همان به که به تقصیر خویش ------- روی به درگاه خدا آورد
ورنه سزاوار خداوندیش ----------- کس نتواند که به جای آورد
یا غفار الذنوب ...
در لحظات لغزش به یاریم بیا و به یادم بیاور که در حریم حرمت هستم تا هیچگاه حرمت حرمت را نشکنم ، آخر چه گناهی بالاتر از حرمت شکنی.....
یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک الا الدعا....
یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک الا الدعا....
از من چه می پرسی؟ نمی دونم که چی بگم ؟با چه حرئتی چنین ظلمی رو بکنم ؟چطور میتونم حضور تو رو فراموش کنم ؟تویی که هر وقت که کارم راه نیافتاده ،اولین کسی رو که صدا کردم تو بودی .تویی رو که هر وقت به در بسته خوردم ؤدر خونه ات باز بوده ، نه نه .. من یک لحظه هم شک نکردم ،یک لحظه هم یادن نرفت که تو هستی ولی ...
ازت میخوام گناهامو به روم نیاری، که ازم نپرسی چرا من ؟ با این همه لطغی که بمن داشتی ؟
من نمیگم خدایا ئقتی گناه کردم یاد تو نبودم یا اینکه فکر کردم تو نیستی .چون دروغ محضه ؟!!
اعتراف میکنم اون موقع با وجود تمام شرمی که داشتم از ته دل حست میکردم .چون میدونستم فقط تو هستی که میبینی ؤنه هیچ کس یگه .میدوستم تو آبرومو نمی بری .
خدایا این همه بزرگی تو ،این همه گناه پوشی تو ؤمنو جری کرده ،بی حیا شدم .خدایا نه اینکه تو کمترین ناظرانی ،نه ، چون تو بخشنده ترین عالمانی .
خدایا آبروی منو نریز .چرا که ضعیفم و دشمنم قوی “یا ستارالعیوب“
ترجمه : آیا ندانسته است که خدا می بیند؟(Does he not know that Allah does see)
مراد از این علم ، آگهی بر طریق استلزام است ، چون لازمه اعتقاد به اینکه خدا خالق هر چیزی است این اعتقاد است که خدا به هر چیزی عالم است ، هر چند صاحب اعتقاد اولی از این اعتقاد دیگرش غافل باشد ، و آن کسی که از نماز نهی می کرد از وثنی مذهبان و مشرک بوده ، و وثنی مذهبان اعتراف دارند به اینکه خالق هر چیزی خدا است ، و همچنین خدا را از هر نقصی منزه می دارند ، پس باید معتقد باشند که خدا جاهل نیست ، و از هیچ عملی عاجز نیست ، و همچنین هیچ صفت نقص ندارد ، هر چند که خود از این اعتقادشان غافل باشند.
جمله امام خمینی را یادآور شوم که فرمودند : عالم محضر خداست ، در محضر خدا معصیت نکنید.
زهراکرد- دانشکده مهندسی
آیا او نمی داند خداوند همه اعمالش را می بیند
خدا را آن چنان عبادت کن که گویی او را می بینی و اگر تو او را نمی بینی او تورا به خوبی می بیند.
خداوند متعال و غفور و آمرزنده است او ممکن است عفو کند و از سرگناهان من خاطی به بزرگی و کرم خویش درگذرد ولی خجالت و شرمساری که او مرا در این گناه را دیده چگونه از خود دور سازم .
گیرم تو از سرگناهم درگذری
زان شرم که دیدی که چه کردم چه کنم
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
با دغدغه های فکری واموری که در روزمره انجام می دهیم گاهی چنان محو کارهایمان میشویم که گاهی اوقات یادمان می رود که کسی هم نظاره گر اعمال ورفتارمان است چرا ما گاهی اوقات به خود اجازه می دهیم که شیطان همنشیت ما شود؟ .ما که میدانییم که خداوند ازتمامی اعمال ونیات ما حتی ذره ای از او پنهان نیست ولی باز هم از او غافل میشویم چرا در لحظه گناه از خدا غافلیم؟ ایا میپنداریم که او نمیبیند.
بار الها از تو خواستاریم کاری کنی که درتمامی لحظات (چه غم ویا شادی) از حضور شما غافل نشویم.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید [حضرت امام خمینی ره )
بارالها همه میدانیم که تو شاهد و ناظر بر اعمالمان هستی و از رگ گردن نیز به ما نزدیکتری / گناهانمان از سر نادانیمان است نه از سر نافرمانی .
عالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
الهی انت الغفور و انا المذنب و هل یرحم المذنب الا الغفور
«آیااوندانست که خداوند(همه اعمالش )رامی بیند؟»
الهی !
امان ازلحظه غفلت که شاهدم باشی.
مگرنه اینکه عالم محضرتوست.امامن درحضورتوازیادتوغافل شدم.به گناه آلوده شدم.قلبم رازنگارگرفت.حضورت راونگاهت رافراموش کردم.خشنودی دیگری رابررضای توبرگزیدم وآنگاه که همگان به من پشت کردندتازه دریافتم که درچه خسران بزرگی به سرمی بردم.
خدایا!
دیگرنمی خواهم اسیراین دنیای فانی باشم.دیگرنمی خواهم ازتوغایت عشق غافل شوم.خدایانکندآنقدرناسپاسی کنم که مرابه خودم واگذاری که آن روزروزمرگ من است .آن وقت است که دیگرپناهی نخواهم داشت.
الهی!
چنان کن سرانجام کارتو خشنودباشی ومارستگار
آیا نمى دانى خدا همه اعمالت را مى بیند؟
در تعقیب آیات گذشته که در آن اشاره به نعمتهاى مادى و معنوى پروردگار نسبت به انسان شده بود، و لازمه یک چنین نعمت گسترده اى سپاسگزارى انسان و تسلیم او در برابر خداوند است ، در آیات مورد بحث مى فرماید: چنین نیست که نعمتهاى الهى روح شکرگزارى را همیشه در انسان زنده کند، بلکه او مسلما طغیان مى کند... (کلا ان الانسان لیطغى ).
به خاطر اینکه خود را مستغنى و بى نیاز مى بیند (ان رآه استغنى ). این طبیعت غالب انسانها است ، طبیعت کسانى است که در مکتب عقل
به نام خالقٍ قادر. معنی :آیا او(انسان) نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!: آه...٬٬
انسان دنیایی کسی که به آغشته به دنیا شده باشد قدرت درک الله از او گرفته می شود. این به معنی آن نیست که با ید دنیا را رها کرد بلکه نباید به آن دل بست.
انسانی که حتی قدرت درک اینکه خداوند در کنار اوست را ندارد .همواره گناهانی که در حضور کودکی خردسال است انجام نمی دهد و از آن شرم دارد. اما وقتی آن کودک نباشد با پر رویی در برابر خداوند عظیم انجام می دهد. تا چه رسد به درک اینکه او بر ما مسلط است. خدایا ما اصلا کار هایی که برای غیر تو انجام می شود را نمی خواهیم . ما از تو می خواهیم که آن کار هایی را که تو آن را دوست داری انجام دهیم.
ما را به آن رهنمایی کن. ای قادر.
با سلام
عجیب است که خیلی از این آیات و پرسشهای الهی یاد آوری دانسته های قبلی ماست .
همان دانسته هایی که در ازل با حضرت اله عهد بسته ایم .
همه میدانند که در همه حال خدا آنهارا میبیند . ولی یا خود را به نادانی و خواب میزنند و یا آنچنان اسیر شهوات دنیایی اند که پا روی دانسته خود میگزارند .
لطافتی باید در قلب ایجاد کرد که این تذکر الهی در آن وارد گردد .
ای کاش این آیه را بر روی درب خروجی منزل و زیر میز محل کار و حتی روی آینه جلو ماشینمان مینوشتیم و هر روز این یاد آوری الهی را آویزه گوش میساختیم .
چه کسی میتوانست هر لحظه این آیه را ببیند و در محضر الهی خطا کند ؟
آیا او ندانست که خداوند ( همه اعمالش را ) می بیند///////به قول امام که فرمودندعالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید
او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟!
عالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
در حدیثى مى خوانیم : اعبد الله کانک تراه فان لم تکن تراه فانه یراک : خدا را آنچنان عبادت کن که گوئى او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى او تو را به خوبى مى بیند.
نقل مى کنند بیدار دلى بعد از گناهى توبه کرده بود، و پیوسته مى گریست ، گفتند: چرا اینقدر گریه مى کنى ؟ مگر نمى دانى خداوند متعال غفور است ؟ گفت : آرى ، ممکن است او عفو کند، ولى این خجلت و شرمسارى که او مرا دیده چگونه از خود دور سازم ؟!
گیرم که تو از سر گنه درگذرى / زان شرم که دیدى که چه کردم چکنم
آیا او ندانست که خداوند (همه ی اعمالش را) می بیند؟!
انسان آنگاه که مشغول گناه است اگر یقین داشته باشد که خداوند ناظر اعمال اوست هیچ گاه گناه نمی کند . شاید همه ی ما قبول داشته باشیم که خداوند نظاره گر اعمال و رفتار ماست اما با این وجود گناه می کنیم این بدین علت است که یقین ما کامل نیست. و چه خوب فرمود آن پیر که: «عالم محضر خداست. در محضر خدا گناه نکنیم»
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟!
آیاعالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟!
آیاعالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
آیا انسان نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
بار الها ؛گیرم که تو از سر گنه درگذرى
زان شرم که دیدى که چه کردم چکنم ؟!
ای کسی که آگاه به تمام اشیائی تو مرا میبینی لیکن من تو را نمی‌بینم حجاب را از میان بردار....
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمال او را مى بیند و همه را براى حساب و جزا ثبت و ضبط مى کند؟! (ا لم یعلم بان الله یرى ).
عالم هستى محضر خدا است
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
--------------------------------------------------------------------------------
تفسیر نمونه جلد 27 صفحه 168
در حدیثى مى خوانیم : اعبد الله کانک تراه فان لم تکن تراه فانه یراک : خدا را آنچنان عبادت کن که گوئى او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى او تو را به خوبى مى بیند.
نقل مى کنند بیدار دلى بعد از گناهى توبه کرده بود، و پیوسته مى گریست ، گفتند: چرا اینقدر گریه مى کنى ؟ مگر نمى دانى خداوند متعال غفور است ؟ گفت : آرى ، ممکن است او عفو کند، ولى این خجلت و شرمسارى که او مرا دیده چگونه از خود دور سازم ؟!
گیرم که تو از سر گنه درگذرى
- زان شرم که دیدى که چه کردم چکنم ؟!
--------------------------------------------------------------------------------
تفسیر نمونه جلد 27 صفحه
الم یعلم بان الله یری ؟ آیا نمی دانید که خداوند شما را می بیند.
عالم محضر خداوند است، یعنی در قلمرو احاطه قدرت او هستی، آگاه باشی که خداوند تو را می بیند. یقین کردن به این که خداوند شما را می بیند. یعنی تمام افعال و کردار و اعمال و هستی و چیستی ما را می بیند،
خداوند بر ما احاطه دارد ما که مخلوق او هستیم هرگز نمی توانیم بر او احاطه داشته باشیم بنابراین نمی توانیم چیستی خداوند را بفهمیم یا ببینیم.
اگر این را درک کردی که خداوند تو را می بیند آن وقت سعی می کنی از حدود الهی تجاوز نکنی.
بله عالم محضر خداوند است هیچ عملی از چشم خداوند پنهان نمی ماند خداوند عالم به همه اعمال انسان است پس چه بهتر است که طوری عمل کنیم که در پیشگاه خداوند شرمسار نباشیم
آیا ندانست که خدا میبیند.
خدایا از من چه می پرسی ؟اینکه آیا باورت دارم به اینکه همیشه ناظر بر اعمال منی،همیشه مرا می بینی وشاهد خوب وبد اعمال من هستی،
خدایا چگونه به سوالت پاسخ گویم ،که اگر جواب مثبت بدهم وبگویم که آری مطمئنا تو همیشه ودر همه جا شاهد وناظر بر اعمال من بوده وهستی،آیا نخواهی پرسید که پس چرا وچگونه اینهمه نافرمانی مرا کردی ،چگونه باورم داشتی که حتی به اندازه یک بنده هم برای من ارزش قائل نشدی چرا که در مقابل او هرگز گناه وکار خطایی نکردی چرا که از آبرویت ترسیدی اما در مقابل من چه کارها که نکردی؟
چگونه بگویم آری ،که می ترسم از اینکه بپرسی پس چگونه باورم داشتی ومرا مراقب اعمالت می دانستی که بارها تصمیم گرفتی وبه من قول دادی که دیگر...اما براحتی وبه خاطر قول وقراری که با دلت ومعبود شیطانیت گذاشته بودی
آن را شکستی و پنداشتی که من نمی بینم؟
خدایا می خواهم بگویم آری !ولی چگونه وبا چه رویی می توانم با سوالات به حق تو روبرو شوم که مرا یارای جوابگوییت نیست ،چرا که جوابی برایت ندارم چرا که این تویی که مثل همیشه راستترینها را می گویی واین منم که مثل همیشه پشیمان ترینم ومثل همیشه عذر خواه وباز این تویی که مثل همیشه عذر مرا میپذیری ومرا با این همه نامردی دوباره به جرگه بندگانت وارد می کنی بی آنکه گذشته مرا به رویم بیاوری ومدام مرا به خاطر آن سرزنش کنی.
اما خدا ی من چگونه نیزمی توانم بگویم نه که ذره ذره وجودم همراهی همیشگیت را فریاد میزند.
چگونه بگویم نه که در این سالهای عمرم حضور هیچ کس را به اندازه تو احساس نکردم و این جزئی از باورم شده که دوربینهای مخفی تودر گوشه وکنار این عالم ودر درون ذهن وقلب من همیشه روشنند وذره ذره اعمال وافکار مرا کزارش میکنند واز آن بالاتر اینکه در فرای این دوربینها تو خود نیز لحظه ای مرا تنها نگذاشته ای ومراقبی ،
خدایا براستی من این را باوردارم امابا این وجود چرا وچگونه باز هم در محضرت گناه می کنم ؟ خودم هم هنوز نمی دا نم اما یک چیز را خوب می دانم که آنقدر همیشه وهمه جا از مهربانی و گذشت ،عطوفت و خطا پوشی تو دیده ام که بی حیا شده ام که همیشه امیدوارم که توراهی برای بازگشت من باز گذاشته ای واگر کمی دیر کنم خودت برای باز گرداندن من به سراغم می آیی .
خدایا اینهمه لطف، اینهمه مهربانی ،اینهمه گذشت، اینهمه خطا پوشی مرا بی حیا کرده ولااقل کسی نیست که بگوید:بابا در دیزی باز ه،حیای گربه کجا رفته
خدایا شرمنده ام که نه تنها اینهمه سال به تو بهترین یارم خیانت کروم وبلکه به خودم نیز ظلم کردم ومصداق( ظلمت نفسی)شدم وروز به روز تورا از خودم دور کردم که بهتر بگویم خودم را ازتو دور ودور تر نمودم اما خدایا خودت گفتی که (صد بار اگر توبه شکستی باز آ)خدایا من امروز می خواهم یک تصمیم بگیرم اما نه مثل همیشه میخواهم این بار تصمیم کبرایی بگیرم که خدای همیشه بزرگ من از این به بعد هر وقت خواستم گناه کنم به جایی میروم که تو مرا نبینی واز تیررس دید تو مخفی باشم!آن وقت هر کاری که دلم خواست می کنم.
والسلام
چشم الهی هر کجا ، زیر نظر دارد تو را
هنگام کار و زندگی ، وقت تجارت یا قضا
در خانه و صحن و سرا ، در محمکه ، بازار و راه
راه الهی پیشه کن ، نه راه طغیان و خطا
دنیا و اخرا زان اوست ، تسلیم هر فرمان اوست
راه تو گر عصیان بر اوست ، بد کرده ای بر خود جفا
شاعر: هاجر لکزیان
(((آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!)))
آیا او نمى داند که خداوند همه اعمالش را مى بیند؟!
تعبیر به قضیه شرطیه در آیات فوق اشاره به این است که این طغیانگر مغرور لا اقل این احتمال را باید بدهد که پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بر طریق هدایت است ، و دعوتش دعوت به سوى تقوى است ، همین احتمال براى اینکه جلو طغیان او را بگیرد کافى است .
توجه به این واقعیت که هر کارى را انسان انجام مى دهد در پیشگاه خدا است ، و اصولا تمام عالم هستى محضر خدا است ، و چیزى از اعمال و حتى نیات آدمى از او پنهان نیست ، مى تواند روى برنامه زندگى انسان اثر زیاد بگذارد، و او را از خلافکاریها باز دارد، مشروط بر اینکه ایمان به این مطلب واقعا در دل او جاى گیرد و به صورت یک باور قطعى در آید.
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را ) می بیند.
دیده ی بیدار اوست
گر تو فرو بسته ای
انسان و هیچ مخلوق دیگر هرگز بى نیاز و مستغنى نخواهد شد، بلکه موجودات ممکنه همیشه نیازمند به لطف و نعمتهاى خدا هستند، و اگر لحظهاى فیض او قطع شود درست در همان لحظه همه نابود مى گردند، منتها انسان گاهى به غلط خود را بى نیاز مى پندارد، و تعبیر لطیف آیه نیز اشاره به همین معنى است که مى گوید: خود را بى نیاز مى بیند نمى گوید: بى نیاز مى شود.
خدایا سلام.
اگر میدانستم تو مرامیبینی هرگز گناه نمیکردم.
اگر باورمیکردم که تو مرامیبینی هرگز فکر گناه را هم به ذهن خود راه نمیدادم.
ای اله من ای معبود من ای هستی بخش وای کریم بی همتا
میدانم که نفس من خطاکاراست:
چشمهایم تورا می بینند وبه مغزمن میگویند نمیبینیم
گوشهایم دعوت تو را میشنوند و صدایت راانکار میکنند
وقلب من وجود تورا حس میکند و درب ورودی خود رابرروی انوار رحمت تو بانفس عماره ولوامه سه قفله میکند طوری که نفس مطمئنه درجدال نابرابر با انها شکست میخورد.
خدایا باهمهء این اعترافهامیگویم وبلند میگویم وفاش میگویم:
توکریمی وباکرامتت با من رفتار خواهی کرد.
خدایا توفیق حر شدن را به من هم عطا فرما.
اگر همه ی انسان ها به انچه که می دانند عمل میکردند که خوب بود اما خیلی وقت ها میدانیم و در غفلتیم انچه از ندانستن بدتر است