پیوندها
دستهها
- در باره مسابقه 1
- حمایت کنندگان 1
- جوائز مسابقه 1
- چگونه در مسابقه شرکت کنیم؟ 1
- از میان پاسخ ها... 1
- پرسش های خداوند ازما-۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۴ 1
- پرسش های خداوند ازما-۵ 1
- پرسش های خداوند ازما-۶ 1
- پرسش های خداوند ازما-۷ 1
- پرسش های خداوند ازما-۸ 1
- پرسش های خداوند ازما-۹ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۰ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۴ 1
- اسامی برندگان 1
جدیدترین یادداشتها
همه- [ بدون عنوان ]
- [ بدون عنوان ]
- پرسش های خداوند از ما - ۱۴
- پرسش های خداوند از ما - ۱۳
- پرسش های خداوند از ما - ۱۲
- پرسش های داوند از ما - ۱۱
- اعلام برندگان مرحله اول و دوم مسابقه
- پرسش های خداوند از ما - ۱۰
- پرسش های خداوند از ما - ۹
- پرسش های خداوند از ما - ۸
- پرسش های خداوند از ما - ۷
- پرسش های خداوند از ما - ۶
- پرسش های خداوند از ما - ۵
- نمونه هایی از پاسخ های دانشجویان
- پاسخ دهندگان
- پرسش های خداوند از ما -۴
- پرسش های خداوند از ما -۳
- پرسش های خداوند از ما -۲
- پرسش های خداوند ازما - ۱
- جوائز مسابقه
بایگانی
- مهر 1385 22
آمار : 41301 بازدید
Powered by Blogsky
محمد
چهارشنبه 26 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 07:37 ق.ظ
آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
مگر می شود لحظه ای تصور نمود که که انسان خلقتی آنی بوده و پس از آفرینش به حال خود رها شده باشد آن هم انسانی با این همه ظرافت و پیچیدگی که اشرف مخلوقات نامیده شده است ! عمری را در این دنیا بگذراند بدون آنکه هدفی را دنبال کند و سپس از دنیا رحلت کند بدون آنکه اثری از او به جا بماندو اعمالش عقوبتی نداشته باشد اگر بی هدف به این دنیا آمده ایم و بی هدف زندگی را می گذرانیم پس چه امیدی به آینده با فنا شدنمان و چه اصراری برای این همه تلاش حتی مرغی نیز در آسمان بی هدف پرواز نمی کند و زندگی هیچ موجودی از مخلوقات خدا بی حکمت و بی هدف نیست که خداوند انسان را بی هدف و بدون راهنما رها کند و هدفی از خلقش نداشته باشد..
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
وهو احسن الخالقین... و هو مدبر الامور ...
آیا انسان گمان می کند بی هدف رها می شود
ایا انسان فکر می کند بی هدف رها می شود
تفکر درخلقت وعظمت افرینش نشان از یک خلقت با هدف وبا درایت دارد نظم بی مانند عالم وکرات اسمانی تا جزیی ترین موجودات نشان از نظمی هدفمند دارداز قول معصوم نقلحدیثی به این مضمون نقل است که ای انسان علیرغم ظاهر کوچکت در درون تو دنیایی بزرگ وبا عظمت وجود دارد.چگونه است که این همه عظمت بیهوده وپوچ افریده شده باشداگر قراربود انسان عبث افریده شده باشد خداوند کریم انسان را در بهشت قرارمی داداطف کریم او این را ایجاب می کرد ولی قراراست سره از ناسره جداشودوصالحان نتیجه عمل خود راببینند
سوال سیزدهم
آیه36 قیامت
بسم الله الرحمن الرحیم
أ یحسب الأنسان ان یترک سدی؟
آیا انسان می پندارد که او را به حال خود واگذاشته اند؟
در تفسیر قمی در ذیل آیه ایحسب الانسان ان یترک سدی آمده که امام فرمود : یعنی آیا انسان گمان می کند به حسابش نمی رسند و عذاب نمی شود و از او باز خواست نمی کنند ؟و در علل به سند خود از مسعده بن زیاد روایت آورده که گفت : مردی به امام صادق عرض کرد : یا ابا عبدالله ( من معتقدم ) که خلقت عالم تعجب انگیز است فرمود : این چه حرفی است که می گویی ؟ عرضه داشت آخر خلقتی که آخرش فنا است شگفت انگیز نیست ؟ فرمود : ای برادر زاده ، ما برای فنا خلق نشده ایم ، بلکه باقی هستیم ، و چگونه فانی می شود بهشتی که فساد نمی پذیرد و دوزخی که خاموشی ندارد ؟ پس مرگ را فنا مخوان ، بکله بگو از خانه ای به خانه ای دیگر متحول می شویم و در مجمع البیان می گوید : در حدیث منقول از براء بن عازب آمده که گفت : وقتی آیه الیس ذلک بقادر علی ان یحیی الموتی نازل شد ، رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) عرضه داشت : سبحانک اللهم ، بله تو قادری که مردگان را زنده کنی و این مضمون از امام باقر و امام صادق ( علیهما السلام ) نیز نقل شده است
در روایات آمده است که رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) دست ابوجهل را گرفت (و طبق بعضى از روایات گریبان او را گرفت ) و فرمود: أ ولى لک فاولى ثم أ ولى لک فاولى ابوجهل گفت : ((مرا به چه چیز تهدید مى کنى ، نه تو مى توانى و نه پروردگارت مى تواند به من زیانى برساند، من قدرتمندترین افراد این سرزمین هستم ،))! اینجا بود که همین جمله ها بر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به صورت آیات قرآنى نازل شد.
سپس به دو استدلال جالب درباره معاد مى پردازد که یکى از طریق بیان هدف آفرینش و حکمت خداوند است و دیگرى از طریق بیان قدرت او به استناد تحول و تکامل نطفه انسان در مراحل مختلف عالم جنین .
در مرحله اول مى فرماید: ((آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاىانسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیزمى باشد, آیه مى گوید: او چـگونه باور مى کند خداوند این جهان پنهاور را, با این عظمت , و این همه شگفتیها, براى انسان بـیـافریند, ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد؟ چگونه مى توان باور کرد, که هر عضوى از اعضاى انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نباشد.
.
سوال سیزدهم
آیه36 قیامت
بسم الله الرحمن الرحیم
أ یحسب الأنسان ان یترک سدی؟
آیا انسان می پندارد که او را به حال خود واگذاشته اند؟
در تفسیر قمی در ذیل آیه ایحسب الانسان ان یترک سدی آمده که امام فرمود : یعنی آیا انسان گمان می کند به حسابش نمی رسند و عذاب نمی شود و از او باز خواست نمی کنند ؟و در علل به سند خود از مسعده بن زیاد روایت آورده که گفت : مردی به امام صادق عرض کرد : یا ابا عبدالله ( من معتقدم ) که خلقت عالم تعجب انگیز است فرمود : این چه حرفی است که می گویی ؟ عرضه داشت آخر خلقتی که آخرش فنا است شگفت انگیز نیست ؟ فرمود : ای برادر زاده ، ما برای فنا خلق نشده ایم ، بلکه باقی هستیم ، و چگونه فانی می شود بهشتی که فساد نمی پذیرد و دوزخی که خاموشی ندارد ؟ پس مرگ را فنا مخوان ، بکله بگو از خانه ای به خانه ای دیگر متحول می شویم و در مجمع البیان می گوید : در حدیث منقول از براء بن عازب آمده که گفت : وقتی آیه الیس ذلک بقادر علی ان یحیی الموتی نازل شد ، رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) عرضه داشت : سبحانک اللهم ، بله تو قادری که مردگان را زنده کنی و این مضمون از امام باقر و امام صادق ( علیهما السلام ) نیز نقل شده است
در روایات آمده است که رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) دست ابوجهل را گرفت (و طبق بعضى از روایات گریبان او را گرفت ) و فرمود: أ ولى لک فاولى ثم أ ولى لک فاولى ابوجهل گفت : ((مرا به چه چیز تهدید مى کنى ، نه تو مى توانى و نه پروردگارت مى تواند به من زیانى برساند، من قدرتمندترین افراد این سرزمین هستم ،))! اینجا بود که همین جمله ها بر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به صورت آیات قرآنى نازل شد.
سپس به دو استدلال جالب درباره معاد مى پردازد که یکى از طریق بیان هدف آفرینش و حکمت خداوند است و دیگرى از طریق بیان قدرت او به استناد تحول و تکامل نطفه انسان در مراحل مختلف عالم جنین .
در مرحله اول مى فرماید: ((آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاىانسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیزمى باشد, آیه مى گوید: او چـگونه باور مى کند خداوند این جهان پنهاور را, با این عظمت , و این همه شگفتیها, براى انسان بـیـافریند, ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد؟ چگونه مى توان باور کرد, که هر عضوى از اعضاى انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نباشد.
.
ترجمه:
یا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
تفسبر:
در روایات آمده است که رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) دست ابوجهل را گرفت (و طبق بعضى از روایات گریبان او را گرفت ) و فرمود: أ ولى لک فاولى ثم أ ولى لک فاولى ابوجهل گفت : ((مرا به چه چیز تهدید مى کنى ، نه تو مى توانى و نه پروردگارت مى تواند به من زیانى برساند، من قدرتمندترین افراد این سرزمین هستم ،))! اینجا بود که همین جمله ها بر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به صورت آیات قرآنى نازل شد.
سپس به دو استدلال جالب درباره معاد مى پردازد که یکى از طریق بیان هدف آفرینش و حکمت خداوند است و دیگرى از طریق بیان قدرت او به استناد تحول و تکامل نطفه انسان در مراحل مختلف عالم جنین .
در مرحله اول مى فرماید: ((آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاىانسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
آیه میگوید :آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
سپس به دو استدلال جالب درباره معاد مى پردازد که یکى از طریق بیان هدف آفرینش و حکمت خداوند است و دیگرى از طریق بیان قدرت او به استناد تحول و تکامل نطفه انسان در مراحل مختلف عالم جنین .
در مرحله اول مى فرماید: ((آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضای
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
((آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
خداوندی که انسان با این همه عظمت و شگفتی را آفریده است . حتما برای این آفرینش هدف و منظوری داشته است و برای آن هدف عظیم برنامه ها و مسیرهایی را پیش بینی کرده است که انسان باید از آن مسیرها و مجرا ها عبور کند تا به آن هدف بزرگ برسد وخداوند هم انسان را در این جهان سرگشته و حیران رها نمیکند تا هر راهی که خواست در پیش گیرد وخداوند همیشه راهنمای بشر بوده است چه ازطریق رسول ظاهری وچه رسول باطنی و الهامات وچه از طریق ابتلائاتی که سر راه انسان قرار می دهد و این همان نکته مهم است که باید به آن توجه کرد که خدا با آزمایشاتی که سر راه انسان قرار می دهد زمینه های هدایت او را فراهم می کند که در صورت نا موفقیت در آزمایشات گرفتار عذاب الهی که همان محرومیت از هدایت خدا است خواهد شد .
هر لحظه از زندگی بشر آزمایش و امتحان است وانسان حتی به اندازه لحظه ای به حال خود رها نمی شود.
امید داریم که همه ما در آزمایشات خدا وند متعال سر فراز پیروز باشیم.
((آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى
--------------------------------------------------------------------------------
تفسیر نمونه جلد 25 صفحه 319
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى
--------------------------------------------------------------------------------
تفسیر نمونه جلد 25 صفحه 319
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود؟!
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود؟!
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت،
و از او دو زوج مرد و زن آفرید
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند؟ - سوره قیامت -
خداوند کوچک ترین کاری را بدون هدف ومقصد انجام نمیدهد ، پس آیاامکان دارد که موجودی به نام بشر و ملقب به اشرف مخلوقات و مزین به فکر و اندیشه بیافریند در حالی که هدفی از این خلقت نداشته باشد .نه دور است از حکمت او که کاری بی هدف انجام دهد و تدبیری در آن نداشته باشد .
زهراکرد- دانشکده مهندسی
آیا انسان گمان می کند بیهوده و بی هدف رها می شود
به دنیا پا نهاده ای درست مانند کتابی باز ساده و نانوشته
باید سرنوشت خود را رقم بزنی خود نه کس دیگر
هم چون بذر زاده شده ای می توانی همان بذر بمانی و بمیری اما می توانی گل باشی و بشکفی
می توانی درخت باشی و ببالی
فکر نکن که خدا تورا بیهوده آفریده و رها کرده
فکر کن که همیشه سبزی سبز سبز
آیا انسان گمان میکند بیهوده و بی هدف آفریده شده . خداوند در این آیه اشاره به این موضوع دارد که خداوند حکیم و قادر متعال جهان به این عظمت و بزرگی و این همه شگفتی که آفریده و انسان که اشرف مخلوقات است که هر یک از اعضای بدنش برای هدف خاصی آفریده شده ُدیدن و شنیدن و لمس کردن پس چگونه می شود انسان با این شگفتی بیهوده و بی هدف آفریده شده باشد آری انسان برای هدف بزرگتر یعنی زندگی جاوید و تکامل بی پایان در جوار رحمت خداوند آفریده شده است .
(آیا انسان می پندارد که او را به حال خود گذاشته اند؟)
آیا انسان فکر می کند که ما او را مهمل رها می کنیم و اعتنایی به او نداریم ؟ و چون نداریم بعث و قیامتی هم نیست و بعد از مردن دیگر زنده اش نمی کنیم و در نتیجه تکلیف و جزایی در کارنیست؟
و اگر گفته شود هدف همین زندگی چند روز دنیاست قطعا این چیزی نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند بنابراین انسان برای هدف بزرگتری یعنی زندگی جاویدان در جوار قرب رحمت حق و تکامل بی وقفه و بی پایان افریده شده است.
خدایا!
به عزتت قسم که تو حکیمی و حاضر .فکر وجود خدایی ساعت ساز( همچون ساعت سازی که بعد از ساخت ساعت در کار آن دخالتی ندارد) لغو است .از ذات تو رها کردن بیهوده به دور است و ما هر دم در امتحانیم و تحت نظر.پس یاریمان کن در مسیر حکمت خلقتمان گام برداریم و ویروس جهل ما را لز مسیرت دور نسازد.
آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
(ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاىا نسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است.
به نام علی العظیم . معنی آیه ؛ آیا انسان فکر میکند که بیهوده رها می شود؟ ؛
جدای از مسئله شان نزول این آیه همه را مخاطب قرار می دهد که آیا شما بیهوده آفریده شده اید؟ اگر نه پس چرا اعمال و رفتار پوچ از خود نشان می دهید.!
خدایا به تو پناه می برم از سرگردانی !
خدایا اگر دیگران راه را گم کرده اند چرا ما باید تاوان اعمال شیطانی آنها را بدهیم!
خدایا اگر استکبار در ضلالت است قطعا در آخرت آنها را مواخذه می کنی اما گناه مردمان لبنان و فلسطین چیست که باید تاوان آن را پس دهند !
خدایا گناهانمان بیامرز تا از یاران مهدی باشیم!
خدایا مهدی(عج) را برسان تا انتقام سختی از استکبار بگیریم!
انسان هرگز بیهوده آفریده نشده و رها نمی شود به حال خود بلکه این انسانها هستند که راه را گم میکنند و به بیراهه می روند.
خدایا ما را در زمره هدایت شد گان قرار ده!
ای انسان چگونه پنداری که در قاموس مقدس آفرینش تو ؛وانهادگی؛ و ؛بیهوده سازی ؛ از قدر و بهایی برخوردار است؟
ترجمه: آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
آیا انسان گمان می برد بیهوده و بی هدف رها می شود؟
خدایا نمی پنداریم که ما را مهمل از تکلیف و ثواب و عقاب آفریده ای و غرضی در خلقتت نداری این با حکمت تو منافات دارد
خدایا چگونه باور کنم تمام شگفتیها و جهان پهناور و ... را برای من انان آفریده ا و هر عضوی از اعضای او برای هدف مشخصی ولی مجموع وجود او بیهوده باشد.
خدایا تو انسان را برای هدف بزرگتری یعنی زندگی جاویدان در جوار قرب رحمت حق و تکامل بی وقفه و بی پایان آفریده ای.
آیا انسان گمان می کند بیهوده و مهمل [ و بدون تکلیف و مسئولیت ]
رها می شود؟!
آیا انسان گمان مى کند به حسابش نمى رسند و عذاب نمى شود و از او بازخواست نمى کنند؟
آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود ؟!
خدایا .....
چگونه باور کنم که این جهان پهناور و آنچه در آن است از حیوانات ، گیاهان ، خورشید و ستارگان همه را براى انسان افریده باشی ، ولى از آفرینش انسان در این جهان با عظمت هدفی را دنبال نکنی؟
چگونه باور کنم که حتی خط سر انگشتان دستانم دارای حکمت است آنگاه از آفرینش من هدفی به غایت والا را دنبال نکنی و مرا فقط به منظور بازیچه آفریده باشی و من چند صباحی را در این دنیا زندگی کنم و سپس با مرگ نیست و نابود شوم و نتیجه آنچه در این دنیا انجام داده ام را نبینم.......
آخر آگر از آفرینشم هدفی نداشتی چرا پیامبرانت را به سویم می فرستادی ......
آخر اگر انسان را مانند شتری بی ساربان در دنیا رها کرده باشی که هر چه می خواه بکند و هر جا می خواهد برود ، چه فرقی است بین نیکی و بدی ، ظلم و عدالت .... علی(ع) و معاویه ، حسین (ع) و یزید ، سید حسن نصر الله و اولمرت ، محمود احمدی نژاد و بوش......
به جلالت قسم که سخت در اشتباهند آنانکه هدف آفرینش انسان را همین زندگى چند روزه دنیا و همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج می دانند.
خدایا......
از علم و حکمت تو به بدور است که کاری عبث و بیهوده انجام دهی و از سوی تو این امر محال است ..... وای بر من حتی اگر لحظه ای این چنین فکر کنم .....
خدایا ....
انسان را آفریدی که به گفته خودت در این دنیا علم بیاموزد ، عبادت کند و آزمایش شود اما در این میان از آفرینش انسان هدفی والاتر را دنبال می کنی که آن لقای الهی است .....
مرا آفریده ای که نخست شناخت یابم و سپس به عبادت روی آورم و پس از آن آزمایش شوم و اگر در امتحانت موفق شدم مشمول رحمتت گردم و در مسیر سعادت یعنی لقایت گام نهم .
از من می پرسی آیا فکر میکنم بیهوده رها شده ام ؟
من چه پاسخی دارد .مگر به حکمت تو معترف نیستم ؟مگر آنچه را خلق کردی بیهوده رها شده اند ؟مگر آسمان بر عبث می چرخد و زمین بیخودانه حرکت میکند ؟یا آن کوچکترین دانه در دل سیاه خاک ،بی فکر و هدف رشد میکند و تلاش میکند و سر بر می آورد ؟....
حال من . .. من که بخاطر آفرینشم “تبارک الله ..“ خواندی ،من که “خلیفت الله“ نام گرفتم ،من که... بیهوده رها شده ام؟
خدایا این بزرگترین ظلم است به تو که حکمتت را نادیده بگیرم .خدایا اگر زمانی را بی هدف طی کردم ، اگر بعضی ثانیه ها را گذاشتم تا رها شوند ،اگر از نعمت تو و عمرم بدرستی استفاده نکردم ، تنها تو را دارم و تنها یاد گرفته ام که بگویم :
“الهی العفو“
ترجمه : آیا انسان می پندارد که او را به حال خود واگذاشته اند؟(Does man think that he is to be left to wander without an aim)
در این آیه به مساله مورد بحث اول سوره بازگشت شده ، که همان مساله رد بر منکرین قیامت است ، آنجا هم می فرمود : ایحسب الانسان ان لن نجمع عظامه و استفهام در آن توبیخی است ، و کلمه سدی به معنای مهمل است ، و معنای آیه این است که : آیا انسان چنین می پندارد که ما او را مهمل رها می کنیم و اعتنایی به او نداریم ، و چون نداریم بعث و قیامتی هم نیست ، و بعد از مردن دیگر زنده اش نمی کنیم ، و در نتیجه تکلیف و جزایی در کار نیست ؟ الم یک نطفه من منی یمنی اسم کان ضمیری است که به انسان بر می گردد ، و امناء منی به معنای ریختن آن در رحم است ، می فرماید : مگر او نطفه ای نبود از منی ای که در رحمش می ریزند / ثم کان علقه فخلق فسوی ( آری او همین نطفه بود ) و سپس آن انسان و یا آن منی قطعه ای لخته خون بود که خدای تعالی با تعدیل و تکمیل ، اندازه گیری و سپس صورتگریش کرد / فجعل منه الزوجین الذکر و الانثی یعنی از انسان دو صنف درست کرد ، یکی نر و دیگری ماده.
الهی ما را آنی به خودمان وامگذار... یا غیاث المستغیثین
آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
آری این مرگ نقطه پایان زندگی است وبعد از چند روز خواب وخور وشهوت وامیال حیوانی زندگی پایان میگیردوهمه چیز تمام میشود این آفرینش لعب ولغو وبیهوده خواهد بود. باورکردنی نیست که خداوند قادر حکیم این دستگاه عظیم راتنها برای چند روز زندگی بی هدف وزود گذر توام با انواع درد ورنج آفریده باشد.
بنابراین با مشاهده این جهان :نشان میدهد که دالانی برای جهانی عظیم تر وابدی وجود دارد.
چرا در این باره اندیشه نمیکنیم وبه خود نمی آییم؟
«آیاانسان گمان می کندبی هوده رهامی شود؟»
آفریدگارمن!
چگونه چنین تصورکنم؟به هرکجانظرمی افکنم چنان موجودات عالم رادرحرکت به سوی هدفی می یابم که درتصورم نمی گنجدانسان این موجودسراسرنظم وشعورواین سراسر اتحادو یکپارچگی بدون هدف رهاشود.گرده گلی به هوابرمی خیزدتا شایدبرسدبه جایی که بتوانددرآنجابه باربنشیند.
خدایا!
غایت من کجاست؟آیادرهمین خوروخواب چندروزه است؟منی که ادعای تسلط برعالم هستی رادارم.منی که خودرابرتراز همه موجودات عالم می دانم چگونه مثل حیوانی توانم زیست؟
معبودا!
نمی توانم تصورکنم که هدفم رابایددرهمین زندگی دوروزه جستجوکنم.
امامن تورایافته ام ومی دانم تمام هستی روبه سوی تودارند.
پس یاریم کن تابه اصل خویش برسم.
«آیاانسان گمان می کندبی هدف رهامی شود؟»
پرودگارا!
چگونه چنین تصورکنم؟ به هرکجامی نگرم موجوادت عالم رارو به سوی هدفی می یابم وهمه درکارندتااین انسان زمینی از آنهابهره ببردوحال خوداین بشربه کجامی خواهدبرود.هدفش چیست؟هرگزتصورنمی کنم هدف آدمی درهمین دنیای فانی قرارداده شده باشد.که درغیراین صورت نشایدکه اوراانسان نام نهندکه حیوانی بیش نیست.
معبودا!
امامن تورایافته ام.همه نشان ازتودارندومن نه به این دنیا بسنده خواهم کردبلکه تورامی جویم.پروردگاراشیرینی عبادتت رابه من بچشان.
چگونه مى توان باور کرد، که هر عضوى از اعضاىانسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
آیا انسان گمان می کند بی هدف و بیهوده رها می شود؟
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
به نام هستی بخش قادر مطلق
خدایا میدانم از لحظه ای که کوچکترین ذره درعالم نبات بودم تازمانی که به کوچکترین ذره درعالم حیات تبدیل شدم
وتاآن زمان که بهبرترین موجود عالم هستی تغییرشکل دادم در همه لحظه هاتو ای حکیم دانا هدفمند عمل کردی وبرای من جوارقرب خودت را درنظرگرفتی مقامی که هیچ موجودی جز انسان به آن دست نخواهد یافت حتی ملائک
پس من ویفه خود میدانم که از هرچیزی که منرا از رسیدن به این هدف باز میدار د دوری گزینم.
گناهانی که چون سدی محکم در برابر رسیدن نور معرفت تو به من خودنمایی میکنند را انجام ندهم
و واجبات ومستحباتی را که چون قالیچه سلیمان سرعت من را در رسیدن به سرمنزل مقصود صدچندان میکنند ترک نکنم.
خدایا یاریم کن.من را ازغیرخودت دورکن
خدایا در دریای بیکران عشقت غرقم کن
خدایا حجابهای بین من وخودت رابردار
خدایا درونم چون برف یارای مقاومت در برارگرمای محبتت راندارد.پس مرا ذوب کن .بخارکن وهیچم ساز
ای برترین بهترینها.
بیان سوره تاکید بر زنده شدن پس از مرگ و آمدن قیامت است . آن هم با قسم . از طرف دیگر کسانی را که موضوع معاد را قبول ندارند و قیامت و زنده شدن پس از مرگ را انکار می نمایند . تهدید و انذار می نماید . فضیلت قرایت از پیغمبر اسلام (ص) نقل شده که فرمود: هر کس سوره قیامت را بخواندمن و جبرییل برای او در روز قیامت شهادت می دهیم که او مومن به روز قیامت بوده و در حالی وارد قیامت می شود که نور رخسارش بر چهره های دیگر غلبه کند.
یا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
در روایات آمده است که رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) دست ابوجهل را گرفت (و طبق بعضى از روایات گریبان او وگفت((مرا به چه چیز تهدید مى کنى ، نه تو مى توانى و نه پروردگارت مى تواند به من زیانى برساند، من قدرتمندترین افراد این سرزمین هستم ،))! اینجا بود که همین جمله ها بر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) به صورت آیات قرآنى نازل شد.
سپس به دو استدلال جالب درباره معاد مى پردازد که یکى از طریق بیان هدف آفرینش و حکمت خداوند است و دیگرى از طریق بیان قدرت او به استناد تحول و تکامل نطفه انسان در مراحل مختلف عالم جنین .
در این عالم بی همتا به هر طرف مینگرم نشانهای از حضور سبزت را مییابم .براستی اگر تو چند روزی مرا مشغول این خواب و خور تکراری میکردی و بعد این زندگی با تمام لذاتش تمام میشد پس خلقتم برای چه بود. پروردگارم آنقدر در این دنیا از تو شگفتی دیدم که حتی تصور بی هدف بودن دنیا را هم نمیکنم . نه زندگی من جاویدان است چون پروردگارم جاوید مطلق است.
معنی آیه:آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
براستی اگر انسان بیهوده رها می شد آفرینش چه معنایی داشت و آن وقت اوضاع جهان چگونه می بود؟
آیا انسان گمان می کند بی هدف رها می شود؟!
خداوند انسان را بیهوده و بی هدف نیافریده است و قطعا از آفرینش او هدفی را دنبال می کرده است همچنان که در جاهای دیگری نیز به این امر تصریح داشته است آنجا که می فرماید : «ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» و آیاتی نظیر این آیه.
راستی چه بی معناست که خالقی موجوداتی را بی دلیل بیافریند و از خلقت آنها هیچ هدفی را دنبال نکند آن هم خالقی با این همه حکمت و علم و خرد ...
آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
یا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟
خداوندا من بنده فراموشکار توهستم .نمی‌دانم آ یا این خاصیت انسان است که اهداف کوتاه او را از هدف نهایی‌اش غافل سازد به هر حال من شرمنده بزرگیت هستم که اغلب بدیهی‌ترین مسایل را به دست فراموشی می سپارم.پروردگارمن کمکم کن تا همیشه در مسیرت باشم....
جهان عبث نیست، زندگی با معناست " افحسبتم انما خلقناکم عبثا...، " در دو راهی بی معنایی و با معنایی جهان است که مذهب به ما معنا و جهت میدهد. انسان مسئول و در حال امتحان است، ارتباط بی‌واسطه با خداوند، نفی رها شدگی و مطلقیت انسان، معروف است حضرت علی (ع) همیشه در قنوت‌هایش این آیه را می‌خواند: ایحسب الانسان ان یترک سدی _ آیا انسان فکر میکند که رها شده و یله است؟ سنگ تیپا خورده‌ای در هستی است؟ برخورد و شناخت واقع‌گرایانه انسان توجه هم به وجوه مثبت و هم به وجوه منفی است که به ما نشان می دهد بدون هدف آفریده نشده ایم . " ما خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَ الارْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبینَ" (انبیا: 16) ما آسمان ها و زمین و آنچه در آن است بدون هدف نیافریدیم.
ما ز آغاز و ز انجام جهان بی‌خبریم
اول و آخر این کهنه کتاب افتاده است
کس ندانست که منزلگه مقصود کجاست
آنقدر هست که بانگ جرسی می‌آید
آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
بدرستی که ما بی هدف آفریده نشده ایم ولی خدایا چه تکلیف سختی ؟ هر چند تو بر ما منت گذاشتی و ما را مختار آفریدی ولی در رسیدن به هدف نهایی زندگی جز تو یار و یاوری نداریم در مقابل نفس اماره وشیطان پر نیرنگ
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
بنابراین نتیجه مى گیریم که این انسان براى هدف بزرگترى یعنى زندگى جاویدان در جوار قرب رحمت حق ، و تکامل بى وقفه و بى پایان ، آفریده شده است .
خداوند حکیم است وخداوند که حکیم است نمی تواندخلقتی بدون هدف و ییهوده انجام دهد حتی انسان نیز هیچ کاری را بدون هدف انجام نمی دهد چه برسد به خداوند که حکیم است وهدف خداوند از آفرینش انسان نمی تواند خورو خواب دنیا باشد بلکه هدفی والاتراست که آن زندگی جاوید آخرت است.
آنکه او آفریداست ، این جهان بی انتها
می نگراند تو را در عالم هستی رها
او که نامت را شرف بخشیده در ارض و سما
امتحانت میکند ،هر لحظه ودرهر کجا
گر که عصیان کرده و رفتی همی راه خطا
این بدان، دنیا نباشد انتهای کار ما
چون بگوید شو، شود زنده تمام عالمش
آن زمان او ماند و حکم تو و آه و چرا؟
پس بنی آدم شنو آیات حق را و شناس
انتهای راه و روح خود در آیات خدا
شاعر: هاجر لکزیان
((((آیا انسان گمان مى کند بیهوده و بى هدف رها مى شود؟)))))
آیا آدمی پندارد که او را مهمل از تکلیف و ثواب و عقاب گذارند.
گاهی از خودمان می پزسیم چرا زندگی می کنیم اگر خوب به رفتار و اعمال خود در این دنیا نگاه کنیم نتیجه را این طور می بینیم ما زندگی می کنیم که زندگی کنیم انگار فقط آمده ایم که نفس بکشیم غذا بخوریم و ...
ما رها نشده ایم مثل گله ای که در چرا گاهی رها شده اند
ما نیامده ایم که بچریم
کار ما اگر حساب و کتاب نداشته باشد کار خدا که بی حساب نیست ذات خداوند بخشندگی است و ما به خاطر این بخشش خلق شده ایم حالا که در این دنیاییم باید از تمام امکاناتی که داریم برای رسیدن به کمال استفاده کنیم و هر روزمان باروز دیگر تفاوت داشته باشد نا سلامتی خدا هنگام خلق انسان به خودش احسنت گفته
۸۴۱۶۵۰۳۰۴۵
آیا انسان گمان مى کند که بیهوده و بى هدف رها مى شود))؟! (ایحسب الانسان ان یترک سدى ).
بدرستی که ما بی هدف آفریده نشده ایم ولی خدایا چه تکلیف سختی ؟ هر چند تو بر ما منت گذاشتی و ما را مختار آفریدی ولی در رسیدن به هدف نهایی زندگی جز تو یار و یاوری نداریم در مقابل نفس اماره وشیطان پر نیرنگ
((سدى )) (بر وزن هدى ) به معنى مهمل و بیهوده و بى هدف است عرب مى گوید: ((ابل سدى )) در مورد شترى که بدون ساربان رها شده و هر جا مى خواهد به چرا مى رود.
منظور از ((انسان )) در این آیه همان انسانى است که منکر معاد و رستاخیز مى باشد، آیه مى گوید: او چگونه باور مى کند خداوند این جهان پهناور را، با این عظمت ، و اینهمه شگفتیها براى انسان بیافریند، ولى در آفرینش انسان هدفى نباشد،؟ چگونه مى تواند باور کرد، که هر عضوى از اعضاى
انسان براى هدف خاصى آفریده شده باشد، چشم براى دیدن و گوش براى شنیدن ، و قلب براى رسانیدن غذا و اکسیژن و آب به تمام سلولهاى بدن . حتى خطوط سر انگشتان انسان نیز حکمتى دارد، ولى براى مجموع وجود او هیچ هدفى در کار نیست ، و بیهوده و مهمل و بدون هیچگونه برنامه و امر و نهى و تکلیف و مسؤ ولیت آفریده شده است ؟
یک فرد عادى اگر مصنوع کوچکى بى هدف بسازد به او ایراد مى کنند، و نامش را از زمره انسانهاى عاقل حذف مى نمایند، چگونه خداوند حکیم على الاطلاق ممکن است چنین آفرینش بى هدفى داشته باشد؟!
و اگر گفته شود هدف همین زندگى چند روزه دنیا است ، همین خور و خواب تکرارى و آمیخته با هزار گونه درد و رنج ، قطعا این چیزى نیست که بتواند آن آفرینش بزرگ را توجیه کند.
آیا این انسان مى پندارد که مهمل رها مى شود؟
1 - انسان در نگاه وحى، موجودى یله و رها شده در این جهان نیست.
2 - انسان، موجودى است مکلّف و مسؤول است .
3 - زندگى انسان، داراى فلسفه و هدفمند است.
4 - ترغیب خداوند، به مطالعه درباره آفرینش انسان و هدف و فلسفه زندگى او است.
5 - آفرینش انسان و هدفمندى زندگى او، نشانه برپایى قیامت است .
6 - پوچ انگارى خلقت انسان و بى هدف دانستن زندگى او، تأثیرگذار در انکار کردن معاد و ایمان نیاوردن به روز قیامت است.
7 - تصحیح بینش بشر درباره جهان و انسان، بخشى از قلمرو موضوعات قرآن است .
خدا حکیم و بی نیاز مطلق است وهیچ کار لغو وبیهوده ای انجام نمی دهد.آفرینش او گزاف و بازیگری نیست .از این رو ،آفرینش هر موجود و نیز شرایط رشد و تکامل آن را به گونه ای بر نهاده است که به کمال مطلوب خود برسد. بنابراین ، نظام آفرینش نظام احسن است ؛ یعنی بهتر از آن قابل تصور نیست . برای مثال ،اگر گیاهان وجانداران آفریده شوند، ولی امکانات و شرایط مناسب حیات آنها از قبیل نور وغذای لازم فراهم نباشد وبه سرعت از بین بروند، چنین آفرینشی لغو وبیهوده است.
از سو دیگر ، در انسان میل به جاودانگی ونیز قابلیت جاودانگی وبقا برای روح غیر مادی او وجود دارد . حال اگر شرایط و بستر این گونه زندگی برای او فراهم نباشد، آفرینش او لغو وبیهوده خواهد بود. و از آنجا که خداوند حکیم وبی نیاز ، خالق انسان وجهان است وهیچ کار لغو وبیهوده ای انجام نمی دهد، بی گمان شرایط و بستر مناسب را برای جاودانگی انسان مهیا نموده است. لذا ،غیر از دنیای مادی وموقت ، سرای جاویدان نیز وجود دارد که آدمی در آنجا جاویدان زندگی کند. آیات روح بخش قرآن ،که بر این برهان اشاره دارند، عبارتند از:
أفحسبتم أنـّما خلقناکم عبثاً وأنـّکم إلینا ترجعون.«آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم ، وبه سوی ما باز نمی گردید؟!»
أیحسب الانسان أن یترک سُِدی ...ألیس ذلک بقادر علی أن یحیی الموتی.«آیا انسان کمان کرده است بیهوده و بی هدف رها می شود...آیا چنین [خدایی] نتواند که مردگان را زنده کند ؟!»
آیا انسان پندارد که بیهوده رها میشود ؟
ما مسلمانان باور داریم که بیهوده رها نشده ایم . حساب و کتابی در کار است جزا و پاداشی . همیشه باید خود را در محضر قدرتی عظیم بدانیم .حال که بدین امر واقفیم اینگونه زندگی می کنیم وای به روزی که اندیشه بیهوده رها شدن در ذهنمان نقش بندد.