پیوندها
دستهها
- در باره مسابقه 1
- حمایت کنندگان 1
- جوائز مسابقه 1
- چگونه در مسابقه شرکت کنیم؟ 1
- از میان پاسخ ها... 1
- پرسش های خداوند ازما-۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۴ 1
- پرسش های خداوند ازما-۵ 1
- پرسش های خداوند ازما-۶ 1
- پرسش های خداوند ازما-۷ 1
- پرسش های خداوند ازما-۸ 1
- پرسش های خداوند ازما-۹ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۰ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۴ 1
- اسامی برندگان 1
جدیدترین یادداشتها
همه- [ بدون عنوان ]
- [ بدون عنوان ]
- پرسش های خداوند از ما - ۱۴
- پرسش های خداوند از ما - ۱۳
- پرسش های خداوند از ما - ۱۲
- پرسش های داوند از ما - ۱۱
- اعلام برندگان مرحله اول و دوم مسابقه
- پرسش های خداوند از ما - ۱۰
- پرسش های خداوند از ما - ۹
- پرسش های خداوند از ما - ۸
- پرسش های خداوند از ما - ۷
- پرسش های خداوند از ما - ۶
- پرسش های خداوند از ما - ۵
- نمونه هایی از پاسخ های دانشجویان
- پاسخ دهندگان
- پرسش های خداوند از ما -۴
- پرسش های خداوند از ما -۳
- پرسش های خداوند از ما -۲
- پرسش های خداوند ازما - ۱
- جوائز مسابقه
بایگانی
- مهر 1385 22
آمار : 41343 بازدید
Powered by Blogsky
محمد
پنج‌شنبه 13 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 11:17 ق.ظ
ـایـن آیـه از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید, که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ,مغرور و با مواجه شدن بلا, مایوس مى شوند, چنین مى فرماید: ((آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هرکس بخواهد گسترده (و براى هرکس بخواهد) تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان اللّه یبسط الرزق لمن یشا ویقدر).
درسـت اسـت که عالم , عالم اسباب است ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست , چـرا کـه گـاه افـراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جایى نمى رسند, و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
ایـن اسـتثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاثیرى که درعالم اسباب آفریده , نـبـایـد در عـالم اسباب گم شوند, و نباید فراموش کنند که درپشت این دستگاه , دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند
ترجمه: آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد.
این آیه از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید، و به تناسب بحثى که در آیات قبلی این آیه آمده که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
پروردگارا
کفایت کننده مطلق کلیه حوائج آفریدهایت فقط شمایی و بس.همچون همیشه محبت نما و این اقرار زبانی ما را -که آنرا از وحی تو الهام گرفته ایم - در وجودمان مستحکم بفرما. تا بلکه با این نعمت عظیم له سعادت و کامرانی دنیوی و اخروی دست یابیم
ایا نمی بینید خداوند به هرکس بخواهد روزی اش رابسط می دهد وهرکس را که بخواهد روزی اش راکم می کند
قضا وقدر الهی برما نامشخص است کما اینکه رزق وروزی هرکس هم برما نامشخص است وخداونداگاه اراین مسئله است نکته ای که باید در نظر بگیریم این است که رزق وروزی جلوه های گوناگونی دارد وبرترین ان توفیقات معنوی است که به ا فراد اعطامی شود حافظ در یکی از ابیات دیوان خود به نوعی اشاره به این دارد که
در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود *****کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد
با وجودیکه گلاب از گل گرفته می شود وگلاب درهر مجلسی به راحتی رفت وامد دارد اما گل این طور نیست وبظاهر پرده نشین ومهجور است اعطا روزی به افراد نیز یکی از راهکارهای امتحان الهی است خوش به حال بندگانی که اگر نظر الهی براین قراردارد که ازرزق فراوانی چه مادی وچه معنوی برخودارشوندواسطه خیر می شوند وازاین روزی به بندگان دیگر هم بهره می رسانند کسانی که صدقات جاریه همانند کتابخانه مسجد ومدرسه بنامی کنند راه وجاده و...احداث می کنند
(آیا نمی بینند که خدا روزی هر کس را که بخواهد فراوان می کند یا او را تنگ روزی می سازد؟)در این عبرتهایی است برای مردمی که ایمان می آورند.
این رزقی که به انسان میرسد و یا خود آدمی کسب می کند مولود دست به دست دادن هزاران هزار اسباب و شرایط است که آدمی یکی از آن هزاران هزار است و همه اسباب مستند به خدای سبحان است.
آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس که بخواهد گسترده و یا تنگ سازد. در این آیه نمونه ای از آزمون الهی نهفته است که نباید ظهور نعمتها مایه غرور و فراموشکاری و طغیان و افول آنها مایه نومیدی و یاس شود زیرا وسعت رزق و روزی و تنگی آن به دست خدا است که گاهی مصلحت را در اولی و گاهی در دومی می داند . هر چند در عالم اسبات هر که تلاشگر باشد و سختگوش تر بیشتر از روزیها بهره می برد و آنها که تنبل تر و کم تلاش تر هستند کمتر بهره می برند ولی این یک قائده همیشگی نیست زیرا در پس پرده دستهای نیرومندی است که آن را می گرداند . آزمون الهی یعنی اگر عمل نیک انجام دادید مغرور نشوید و خود را از عذاب الهی مصون ندانید و وقتی کار بدی انجام دادید و عکس العمل آن دامانت را گرفت مایوس از لطف و رحمت الهی نگردید هر دو اینها غرور و یاس هر دو در نزد خداوند مذموم است . پس در موقعیتهای مختلف افراد با ایمان در مقابل مصیبتها و گرفتاریها صبر می کنند و خداوند را شاکر و افراد بی ایمان و سست ایمان در برابر رنجها و گرفتاریها و مصیبتها مایوس می گردند و لطف خداوند را فراموش می کنند.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
خدایا !
کاش آنها که دنیا را در مادیات می بینند و بر کاخها نشسته و بر هوش خود می نازند و غرور نعمت در سر دارند و آنها که در کنج خرابه های فقر در پی لقمه نانی می پویند و افسوس استفاده بهتر نکردن از دنیا را میخورند قدری از نظام علی و معلولی و اسباب جهان فاصله گرفته و با توجهی به آیه شریفه به وجود دست نیرومند دیگری درماورای اراده و خواست ما ایمان بیاورند که { تعز من تشاء و تذل من تشاء و هو علی کل شیئ قدیر }
زهراکرد- دانشکده مهندسی
بعضی از کم ظرفیتان با روی آوردن نعمت مغرور و با مواجه شدن بلا مایوس می شوندکه خداوند چنان می فرماید. آیا ندیدید که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده و یاتنگ میسازد و این نشانه هایی است برای جمعیتی که ایمان می آورند. نه ظهور نعمتها مایه غرور و فراموشکاری و طغیان شود و نه پشت کردن آن مایه یاس و نومیدی که وسعت ضیق روزی به دست خداوند است گاهی مصلحت را در اول می بیندو گاهی در آخر کار
- آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ می سازد؟
همه چیز عالم به دست اوست حتی وسعت روزی بندگان .بنابراین اگر بین بندگان از نظر تقسیم رزق تفاوت قائل است از نشانه های اوست ومطمن باشید هر چه خدا میدهد در آن حکمتی است.کم یا زیاد بودن امکانات ویا به تعبیری رزق در دنیا دست خداست وما باید قدردان وسپاسگذار نعمتهای خداوند باشیم.
سلام علیکم
این آیه به مسئله رزق و روزی اشاره میکند و بیان میکند : آیا نمی بینید خداوند روزی را توسعه میدهد و به هر کسی به اندازه قابلیتش عطا میفرماید .
آین آیه بیان گر این مطلب است که هر چند انسان باید دنبال کسب روزی باشد اما باید بداند که این خداوند کریم است که روزی را با توجه به شایستگی در بین آنها تقسیم میکند . (روزی به دست خداست)
خدایا
میدانم که برذره ذره اعمالم احاطه داری
میدانم که اگرصلاح بدانی تمام دنیا رامسخرمن میسازی
واگرنخواهی حتی قدرت پلک برهم زدن رانخواهم داشت
خدایاروزی من راازحلال ترین روزی ها قراربده
ورزق خانواده من راازشبهات وحرامهاپاک بفرما.
خدایاتنگی روزی را به حساب امتحان میگذارم
وگشادگی رزق راتکلیف برای انفاق.
پس خدایارضایم برانچه تورضایی ای بهترین بهترینها.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
آیه مورد بحث همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید، و به تناسب بحثى که در آیات گذشته آمده بود که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، مأیوس مى شوند
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
۸۴۱۳۱۴۰۰۶۶ دانشکده ادبیات
آیا ندانسته اند که خدا رزق و روزى را براى هرکه بخواهد فراخ و گشاده قرار می دهد و [ براى هر که بخواهد ] تنگ می گیرد ؟ یقیناً در این [ برنامه ] نشانه هایى است براى مردمی که ایمان دارند .
دانشکده مهندسی
مهندسی شیمی۸۳۱۲۴۴۰۳۸۵
سوال پنجم
آیه 37 سوره روم
بسم الله الرحمن الرحیم
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاء وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
آیا نمی بینند که خدا روزی هر کس را که بخواهد فراوان می کند یا او راتنگ روزی می سازد. در این عبرتهایی است برای مردمی که ایمان می آورند
این آیه خطای مردم را در مبادرت به خشنودی ، و نومیدی بیان می کند ، و می فرماید که : نباید در هنگام رسیدن به نعمت بی درنگ خوشحالی کرد ، و در مورد از دست رفتن نعمت بی درنگ نومید شد ، برای اینکه رزق در کمی و زیادی تابع مشیت خداست ، بر انسان لازم است که بداند آن رحمتی که به وی رسیده و همچنین آن ناملایماتی که به او رسیده هر دو با مشیت خدا قابل زوالند ، پس نباید به چیزی که ایمن از فقدانش نیست خوشحال شود ، و از چیزی که امید زوالش هست ناراحت و نومید گردد و اما اینکه فرمود : مگر نمی بینید که خدا روزی را برای هر کس بخواهد گسترش می دهد ، و مساله روزی دادن را امری دیدنی معرفی کرد ، برای این است که بفهماند این رزقی که به انسان می رسد ، و یا خود آدمی کسب می کند ، مولود دست بدست دادن هزاران هزار اسباب و شرایطی است که آدمی که آن را از هنرمندی خود می داند. یکی از آن هزاران هزار است ، و همچنین آن سببی که انسانها دل خود را به آن خوش می کنند ، که من فلان مغازه یا فلان کارخانه و یا فلان پست را دارم ، نیز یکی از آن اسباب هم سبب بودنشان از خودشان نیست ، همه مستند به خدای سبحان است پس این خدا است که یا رزق می دهد و یا نمی دهد ، و همو است که رزق را یا زیاد می دهد و یا کم می دهد ، بر یکی وسعت داده ، و بر دیگری تنگ می گیرد .
آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ می سازد در این نشانه هائی است برای جمعیتی که ایمان می آورند.
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکاری و طغیان شود و نه پشت کردن آن مایه یاس و نومیدی که وسعت و ضیق روزی به دست خداست و گاهی مصلحت را در اولی می بیند و گاه در دومی.
زهراکرد- دانشکده مهندسی
آیاندیدید که خداوند روزی را برای هر کس که بخواهد گسترش یا تنگ می سازد و این نشانه هایی است برای جمعیتی که ایمان می آورند.نه ظهور نعمتها مایه غرور و طغیان شود و نه پشت کردن به آن - خداوند هر چه را که مصلحت بداند گاه در اول کار و گاهی در آخر کار به او دهد .
خدایا به ما روزی حلال عطا فرما
- آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند
- آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
آیا ندانسته اند که ( این ) خداست که روزی را برای هر کس که بخواهد فراخ یا تنگ می گرداند ؟
تا کجا می خواهیم از خود فرار کنیم ؟ تا کی باید به زور چیزی را تصاحب کنیم ؟ به چه قیمتی ؟ به قیمت فروختن روح خود به شیطان ؟ با زیر پا گذاشتن تمام ارزشهای انسانی ؟ راستی دنیا می ارزد به اینکه خود را در مقابلش چنین خوار کنیم ؟ خدایا تا تو نخواهی هیچ کاری انجام نمی شود و من هم از سر خودخواهی و نادانی خود چیزی از تو نمی خواهم فقط هر چه صلاحم هست بکن و روزی طیب و طاهر را از من نگیر.
رزق و روزی ما به دست خداوند است و خود قسم یاد کرده که رزق را می دهد. حال به یکی که بیشتر و به یکی که کمتر می دهد او را مورد امتحان خود قرار می دهد که آیا به تو که مال و ثروت دادم تو هم به دیگری می دهی و دست فقیری را می گیری. یا به تو که رزق کمی دادیم تحمل و صبر پیشه می کنی.
متاسفانه کسانی هستند که با داشتن ثروت زیاد خود متکبر شده و از یاد خدا غافل می شوند و تلاش خود را اصل قرار داده و ثروت خود را از تلاش و حرکت خود می دانند و خدا را فراموش می کنند.
انسان نباید حریص و طمع کار باشد. رزق را که خدا می رساند حالا یا کم یا زیاد باید قانع باشیم. پس چرا اینهمه دروغ و کلاهبرداری برای مال دنیا که آنهم معلوم نیست خورده خودمان بشود یا نه.
خدایا اگر به ما مال و ثروتی دادی ظرفیت آن را هم بده و سخاوت را به ما عطا کن تا آنطور که تو راضی و خشنود هستی در راه تو مصرف شود و از یاد تو غافل نباشیم.
مولا امام حسن مجتبی علیه السلام سه بار در طول زندگی مبارکشان تمام دارایی خود را به فقرا بخشید.
خدیا حرص و طمع را از دل ما پاک کن.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
{{بارالها راضیم به رضای تو ولی از تلاش در راه رسیدن به زندگی بهتر خسته و مایوس نخواهم شد چرا که می دانم که تو دوستم داری و اگر تلاش کنم ؛ بدون نافرمانی و تخطی از راه تو ؛ آنچنان که استحقاقش را داشته باشم ؛ سعی مرا بی پاسخ نمی گذاری و درهای روزی را به رویم گشاده می کنی ُ خدایا تورا سپاس که مرا محتاج خلق نکردی و آنقدر توان و ظرفیت به من عطا نمودی که در نداری ودارائی از تو دور نشوم . خدایا تو را دوست دارم ؛ مرا دوست داشته باش و مرا به حال خود واگذار نکن}}
بعضى انسانهای کم ظرفیت با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
به نام خدای حسن(ع) . معنی آیه <آیا ندیدند که خداوند براى هر کس بخواهد ، روزى را گسترش مىدهد و (یا) تنگ مىسازد؟> بزرگ ترین نکته این آیه اشاره به حکمت الهی است می فرماید که روزی به دست خدا و بر اساس حکمت بین مردم پخش می شود که نکاتی از آن ناشی می شود که در ادامه به آنها اشاره می کنم.(۱.توجّه به اینکه رزق به دست خداست، انسان را از یأس و ناامیدى باز مىدارد.۲. معیشت به دست خداست اما انسان باید تلاش کند و این مسئله او را از تلاش باز ندارد که هیچ بر عکس بر تلاشش بیفزاید تا خداوند به او بیشتر بدهد ۳. اگر توسعه و تنگى روزى به دست اوست، این همه حرص خوردن انسان چرا؟ ۴. همه روزی که شخص بدست می آورد ، به خاطر زرنگی خود نداند و فقط آن را لطف و رحمت خداوند بداند.) اما نکات دیگر ریشه یقدر ((قدر)) یه معنی اندازه گیری کردن و گاهی سخت گیری کردن است که در اینجا به معنی دوم منظور است. بعدی مخاطب این آیه عموم است اما در بحث تخصصی اشاره به بی ایمانان است که به رزاقیت خداوند یا اعتقاد ندارند یا توانایی درکش را ندارند یا از آن بی خبرند ((که منظور آیه دو گروه اول است)) و در هر صورت کسی که به رازق بودن خداوند (یکی از صفات الهی) اعتقاد ندارد در حقیقت به خدا ایمان ندارد .بعدی آوردن (أَنَّ) تاکید بر حصر دارد یعنی روزی تنها به دست خداست. باشد که درس گیریم . بعدی چهار فعل ((یروا-یبسط-یشاء-یقدر)) به صورت مضارع استعمال شده یعنی همواره چنین خواهد بود و همیشه در حال اتفاق و این از سنت های لا یتغر الهی است. باشد که درس گیریم و از این گروه از امت نباشیم. بعدی واژه رزق و الله مرتبط است . رزق هرگونه روزی و در آمد و تامین معاش و خوش آمد و یمن و سعادت و توفیقی در زندگی را شامل می شود یعنی تنها به یک صفت الهی منوط نمی شود بلکه تمام شریانها و صفات الهی از آن میگذرند و در واقع جمع جمیع تمام صفات الهی را شامل که همه در واژه مقدس((الله)) خلاصه و جمع می شود. بزرگ واژه ای مقدس باشد که درس گیریم . اما خلاصه: ای ((من)) به تو میگویم که روزی بدست خداست و تنها او. هرگز از دیگران طلب مکن که باسط خداست و تبسیط با او.هرگز غرور و سرمستی از پر نعمتی مکن که یشاء خداست. هرگز در برابر کمبود ها عصیان مکن که تقدیر خداست. زیرا به هر کس به اندازه ظرفیت او داده می شود و بس فقط برای امتحان او در برابر دنیا. یا علی
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
آیا ندیدید که خدا روزی را به هرکه بخواهد زیاد و به هرکه بخواهد اندک می دهد؟
انسان نبایداز چیزی که ایمن از فقدانش نیست خوشحال و از جیزی که امید زوالش هست ناراحت شود.
رزقی که به انسان می رسد مولود دست به دست دادن هزاران هزار اسباب و شرایط است که آدمی و شغل و مقام او یکی از آنهاست و تمامی اسباب سبب بودنشان مستند به خدای سبحان است پس رزق هم در کمی و زیادی تابع مشیت خداست .
خدایا کمک کن با تمام تاثیر پذیریهایی که در عالم اسباب آفریده ای در این عالم گم نشویم.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد
همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید،
بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد))
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد
همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید،
بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد))
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد .
بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد؟
خدایا ......
بارها و بارها دیده ام انسانهای با اراده و بلند همتی که بهره ای ناچیز از رزق و روزی دارند و نیز دیده ام انسانهایی را که بدون کمترین زحمتی از خان نعمت بی دریغت بیشترین بهره را می برند و بارها از خود پرسیده ام چرا؟
خدایا مگر قانون علیت نمی گوید که هر معلولی دارای علتی است ؟
آیا مگرنه این است که هرکسیکه تلاش بیشتری داشته باشد می باید نتیجه بهتری نیز کسب کند؟
چرا موارد بسیاری وجود دارد که انسانها به تناسب استعداد و تواناییهایشان از نعمات این دنیا بهره مند نمی شوند؟
در پاسخ با این عقل ناقصم فقط می توانم بگویم که باز هم خواسته ای که گواه و نشانه ای از خود در این جهان مادی به جای بگذاری برای اهل تفکر که بدانند دست نیرومندی در پس اسباب و علل مادی این جهان است و قضا و قدرت در این دنیا ماورای علل مادی و اراده انسان است .
خدایا.......
مرا کمک کن این حقیقت را درک کنم که : آنچه در این دنیا از نعمات و موهبت های مادی بدست می آورم و هرآنچه از ناکامی ها و مصائب نصیبم می شود از خواست و اراده توست .
خدایا ......
اگر چنین شود دیگر نه به هنگام نعمت گرفتار غرور و غفلت مى شوم و نه به هنگام مصیبت ، گرفتار یاءس و نومیدى ،زیرا نعمت را از خواست و اراده تو مى دانم و شکر به درگاه تو مى آورم، و مصیبت را آزمون و امتحان ، و یا نتیجه اعمال خویش محسوب مى دارم و صبر مى کنم و رو به درگاه تو مى آورم.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
نخستین آیه مورد بحث همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید، و به تناسب بحثى که در آیات گذشته آمده بود که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
بنام خدا
پس حق نزدیکان و مسکینان و در راه ماندگان را ادا کن ! این برای آنها که رضای خدا را می طلبند بهتر است ، و چنین کسانی رستگارانند
خدا به هر کس که بخواهد روزی وسیعی را عنایت میکند و به هر که بخواهد روزی را بسته و تنگ مینماید.
آیا ندیده اید که خداوند به هر که بخواهد روزی فراوان می دهد و به هر که بخواهد روزی اش را کم می کند . ما باید تلاش خود را بکنیم تا خدا از ما راضی باشد . خداوند به این طریق ما را امتحان می کند.
آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس که بخواهد گسترده یا تنگ می سازد.
در مورد این آیه .می توان یک بحث کلامی وفلسفی در مورد جبر واختیار وعدالت خداوند کرد که مد نظر بنده نیست .
آنچه که پس از دیدن این آیه بدون هیچ فکری به ذهن من رسید این جمله قدیمی بود که اگر خدا کفیل ورازق است پس غصه چرا؟
شاید همه ما در روز بارها جملاتی از قبیل ،خدا بزرگ است ،هرچه خدا بخواهد، هرچه مصلحت او باشدو...راذکر کنیم ولی ایا تا به حال به مفهوم واقعی انها اندیشیده ایم؟
و اگر مفهوم انها را کاملا درک می کنیم !قلبا وعملا چنددرصد به انها اعتقادداریم .
شاید در خوشی ها واسایش نشود میزان اعتقاد به این مسئله را سنجید .زمانی از زندگیتان را به یاد اورید که حادثه ناگواری برای شما پیش امده باشد در ان لحظه چقدر دلتان با این اعتقاد ارام و قرار داشت وچقدر از بی تابی شما کاست؟
واقعا اگر دنیا واتفاقات ان را همگی تحت نظر موجودی قادر که ظلم نمی کند،مدبری که اشتباه ندارد حاکمی که هیچ کارش بی تدبیر نیست ومهربانی که از پدر بر ما دلسوز تر است بدانیم و باور داشته باشیم اگر به خدا اعتماد کنیم و خودمان را به او بسپاریم او بهترین تدبیر کننده برای ماست چرا که از رگ گردن ما به ما نزدیکتر است دیکر در هنگام مصائب و مشکلات نه تنها روحیه ی خود را از دست نمی دهیم بلکه چون به حامی خود اعتماد کامل داریم میدانیم که هر چه پیش امده مصلحت ماست ودر راستای همان هدف تکاملی ما قرار دارد .فقط وفقط اگر به خدایمان اعتماد کنیم واورا به خدایی قبول داشته باشیم.
در این حالت نه ظهور نعمتها مایه ی غرور وفراموشکاری وسرکشی ما می گردد و نه پشت کردن آنها موجب یاس و نومیدی که وسعت و ضیق روز ی به دست خداست گاهی مصلحت را در اول می بیند وگاه در دوم.
والسلام.
ای خدای رازق.آن هنگامی که موجودات را خلق کردی روزیشان را هم مقدر ساختی پس مرا چه می شود آن زمانی که در رفاه وآسایش قرار می گیرم به خود غره می شوم و آن هنگامی که در مضیقه قرار می گیرم از رحمت واسعه تو نا امید میگردم .خداوندا کمکم کن تا در سایه تلاش خود لحظه ای ایمانم نسبت به رنگ نبازد.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد
خدایا ......
بارها و بارها دیده ام انسانهای با اراده و بلند همتی که بهره ای ناچیز از رزق و روزی دارند و نیز دیده ام انسانهایی را که بدون کمترین زحمتی از خان نعمت بی دریغت بیشترین بهره را می برند و بارها از خود پرسیده ام چرا؟
خدایا مگر قانون علیت نمی گوید که هر معلولی دارای علتی است ؟
آیا مگرنه این است که هرکسیکه تلاش بیشتری داشته باشد می باید نتیجه بهتری نیز کسب کند؟
چرا موارد بسیاری وجود دارد که انسانها به تناسب استعداد و تواناییهایشان از نعمات این دنیا بهره مند نمی شوند؟
در پاسخ با این عقل ناقصم فقط می توانم بگویم که باز هم خواسته ای که گواه و نشانه ای از خود در این جهان مادی به جای بگذاری برای اهل تفکر که بدانند دست نیرومندی در پس اسباب و علل مادی این جهان است و قضا و قدرت در این دنیا ماورای علل مادی و اراده انسان است .
خدایا.......
مرا کمک کن این حقیقت را درک کنم که : آنچه در این دنیا از نعمات و موهبت های مادی بدست می آورم و هرآنچه از ناکامی ها و مصائب نصیبم می شود از خواست و اراده توست .
خدایا ......
اگر چنین شود دیگر نه به هنگام نعمت گرفتار غرور و غفلت مى شوم و نه به هنگام مصیبت ، گرفتار یاءس و نومیدى ،زیرا نعمت را از خواست و اراده تو مى دانم و شکر به درگاه تو مى آورم، و مصیبت را آزمون و امتحان ، و یا نتیجه اعمال خویش محسوب مى دارم و صبر مى کنم و رو به درگاه تو مى آورم.
آیاندیدندکه خداوندروزی رابرای هرکس بخواهدگسترده یاتنگ می سازد؟
ذره ذره وجودآدمی وابسته به ذات یگانه است.اوست که همه چیزدریدقدرت اوست.انسان مالک هیچ چیزدرزمین نیست و هرآنچه داردامانتی است ازجانب خداکه روزی بایدآن راباز گرداند.پس جایی برای گردن کشی به خاطرآنچه که ازآن بهره می بردنداردونیزجایی برای ناامیدی ازدرگاه الهی نداردکه حتما مصلحتی بوده است که بهره اوازاین دنیادرنظرش کم باشد.
نخستین آیه مورد بحث همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید، و به تناسب بحثى که در آیات گذشته آمده بود که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
--------------------------------------------------------------------------------
تفسیر نمونه جلد 16 صفحه 440
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
لذا در پایان آیه مى گوید: ((در این نشانه هائى است از قدرت و عظمت خدا براى قومى که ایمان مى آورند)) (ان فى ذلک لایات لقوم یؤ منون ).
بعضى از مفسران سخنى به این مضمون نقل کرده اند که از عالمى پرسیدند: ما الدلیل على ان للعالم صانعا واحدا؟: ((چه دلیلى داریم که عالم را خالقى یکتا است ))؟ گفت : به سه دلیل : ذل اللبیب ، و فقر الادیب ، و سقم الطبیب !: ((عقب ماندگى افراد هوشیار، و تنگدستى افراد هنرمند و سخنور، و بیمارى طبیبان ))!.
آرى وجود این استثناها نشانه این است که کار به دست دیگرى است ، چنانکه در حدیث معروفى از على (علیه السلام ) مى خوانیم : عرفت الله سبحانه بفسخ الغرائم و حل العقود و نقض الهمم : ((من خداوند سبحان را از آنجا شناختم که (گاه ) تصمیمهاى محکم ، فسخ مى شود و گاه گره ها گشوده و اراده هاى قوى نقض مى گردد و ناکام مى ماند
- آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
برداشت من این است خداوند روزی رسان میباشد حال میخواهد این روزی در کوه قاف باشد وماهمه در این دنیا در مرحله امتحان می باشیم .
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
--------------------------------------------------------------------------------
تفسیر نمونه جلد 16 صفحه 439
38 - چون چنین است حق نزدیکان و مسکینان و ابن سبیل را ادا کن این براى آنها که رضاى خدا را مى طلبند بهتر است و چنین کسانى رستگارانند.
39 - آنچه را به عنوان ربا مى پردازید تا در اموال مردم فزونى یابد نزد خدا فزونى نخواهد یافت و آنچه را به عنوان زکات مى پردازید و تنها رضاى خدا را مى طلبید کسانى که چنین مى کنند داراى پاداش مضاعفند.
40 - خداوند همان کسى است که شما را آفرید سپس روزى داد بعد مى میراند سپس زنده مى کند آیا هیچیک از شریکانى که براى خدا ساخته اید چیزى از این کارها را مى توانند انجام دهند منزه است او و برتر است از آنچه شریک براى او قرار مى دهند.
آیا ندیده اید که خداوند به هر که بخواهد روزی فراوان می دهد و به هر که بخواهد روزی اش را کم می کند
بارالها اگر وسعتی در در رزق است از آن توست و اگر جز این است خواست توست
بار الها بی نیاز گردان من را به روزی حلال خودت از حرامت
آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد
بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند،
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
ولى در حالى که مؤ منان راستین کسانى هستند نه به هنگام نعمت گرفتار غرور و غفلت مى شوند و نه به هنگام مصیبت ، گرفتار یاءس و نومیدى ، نعمت را از خدا مى دادند و شکر به درگاه او مى برند، و مصیبت را آزمون و امتحان ، و یا نتیجه اعمال خویش محسوب مى دارند و صبر مى کنند و رو به درگاه او مى آورند
به نام تو
میدانم که ازلحظه تکوین درنهادمادرتاهنگام ملاقات ملک الموت به ذره ذره نیازهایم آگاه بوده وهستی وازتامین کوچکترین آنها غافل نبوده ونیستی.
خدایااگراکسیژن رااز ریه های من
آب را ازوجود من
وچشم رااز جسم من
وزبان رااززندگی من
وپاهاراازهستی من
ودستهاراازدنیای من
و زن خوب
و اولاد صالح
وعزت وآبرودرمیان مومنان
وبرکت راازرزق من
میگرفتی
که همه روزی اعطایی تو به من است چه میکردم؟
بارخدایا به هرکس هرچه میخواهی میدهی وبه هرکس هرچه بخواهی نمیدهی
پس این توهستی که به کارمن به زندگی من به سفره خانه من
بهابروی من به خانواده من به همه اجزای زندگی من برکت میدهی واگرنخواهی همه چیزراازمن خواهی گرفت.
خدایا میدانم که اگر به خیلی هاهمه نعمتهاراداده ای براساس سنت امهال (مهلت دادن )است واگر به من وخیلی هاچیزهایی رانداده ای براساس سنت املاء(امتحان کردن )است.
پس خدایاقدرهرآنچه رابه من عطا کردی ازبلاونعمت میدانم وتوراسپاس میگذارم و برهرآنچه به من عطانکردی ازنعمت هایت شاکرم که شایدهلاکت من درآنهاست.
عسی ان تکرهوشیئاوهوخیرلکم وعسی ان تحبواشیئاوهوکره لکم.
خدایا دوستت دارم رهاین نکن.
خدایا عاشقت هستم رسوایم مکن.
خدایاشرمسارم توبه ام راپذیراباش.
در آیه 37 سوره روم می فرماید:
آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هرکس بخواهد گسترده (وبرای هر کس بخواهد) تنگ می سازد.
درست که عالم ،عالم اسباب است ولی در عین حال این یک قاعده کلی وهمیشگی نیست،چرا که گاه افراد بسیار جدی و لایقی را می بینیم که هر چه می دوند به جایی نمی رسند ،وبه عکس گاه افراد کم دست وپا را مشاهده می کنیم که درهای روزی از هر سو به روی آنها گشوده است!
این استثناها گویا برای این است که خداوند نشان دهد با تمام تاثیری که در عالم اسباب آفریده ،نباید در عالم اسباب گم شوند ،ونباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ،دست نیرومند دیگری است که آن را بر می گرداند.
نمونه ها ومصداق این سخن الهی را به وفور در پیرامون خود شاهد هستیم:
-مغازه داری که در بالای درب محل کارش «هوالرزّاق»را نوشته است حاضر نیست 20دقیقه به خاطر شرکت در نماز جماعت ،کسب وکار خود را تعطیل نماید در واقع «او را روزی دهنده نمی داند».اغلب اگر شما با این قبیل افراد وارد صحبت شوید از موافق نبودن روزگار باخود سخن میگویند.
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
هنگامی که کفه تقدیر رزق و معاش در کف با کفایت تدبیر الهی است تمامی اراده های حرص الوده محکوم به سرگردانی در وادی غفلت خواهد بود.
پروردگارا دیدیم اما باز ایمان نیاورد یم به اینکه کلید خزانه رزق در دستان توست . تو اینگونه ما را می آزمایی تا فرقی باشد بین آنکه با توکل به تو گام برمیدار با آنکه باعقل محدود خود.