پیوندها
دستهها
- در باره مسابقه 1
- حمایت کنندگان 1
- جوائز مسابقه 1
- چگونه در مسابقه شرکت کنیم؟ 1
- از میان پاسخ ها... 1
- پرسش های خداوند ازما-۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۴ 1
- پرسش های خداوند ازما-۵ 1
- پرسش های خداوند ازما-۶ 1
- پرسش های خداوند ازما-۷ 1
- پرسش های خداوند ازما-۸ 1
- پرسش های خداوند ازما-۹ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۰ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۱ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۲ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۳ 1
- پرسش های خداوند ازما-۱۴ 1
- اسامی برندگان 1
جدیدترین یادداشتها
همه- [ بدون عنوان ]
- [ بدون عنوان ]
- پرسش های خداوند از ما - ۱۴
- پرسش های خداوند از ما - ۱۳
- پرسش های خداوند از ما - ۱۲
- پرسش های داوند از ما - ۱۱
- اعلام برندگان مرحله اول و دوم مسابقه
- پرسش های خداوند از ما - ۱۰
- پرسش های خداوند از ما - ۹
- پرسش های خداوند از ما - ۸
- پرسش های خداوند از ما - ۷
- پرسش های خداوند از ما - ۶
- پرسش های خداوند از ما - ۵
- نمونه هایی از پاسخ های دانشجویان
- پاسخ دهندگان
- پرسش های خداوند از ما -۴
- پرسش های خداوند از ما -۳
- پرسش های خداوند از ما -۲
- پرسش های خداوند ازما - ۱
- جوائز مسابقه
بایگانی
- مهر 1385 22
آمار : 41443 بازدید
Powered by Blogsky
محمد
پنج‌شنبه 13 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 11:17 ق.ظ
نخستین آیه مورد بحث همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید، و به تناسب بحثى که در آیات گذشته آمده بود که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
لذا در پایان آیه مى گوید: ((در این نشانه هائى است از قدرت و عظمت خدا براى قومى که ایمان مى آورند)) (ان فى ذلک لایات لقوم یؤ منون ).
بعضى از مفسران سخنى به این مضمون نقل کرده اند که از عالمى پرسیدند: ما الدلیل على ان للعالم صانعا واحدا؟: ((چه دلیلى داریم که عالم را خالقى یکتا است ))؟ گفت : به سه دلیل : ذل اللبیب ، و فقر الادیب ، و سقم الطبیب !: ((عقب ماندگى افراد هوشیار، و تنگدستى افراد هنرمند و سخنور، و بیمارى طبیبان ))!.
آرى وجود این استثناها نشانه این است که کار به دست دیگرى است ، چنانکه در حدیث معروفى از على (علیه السلام ) مى خوانیم : عرفت الله سبحانه بفسخ الغرائم و حل العقود و نقض الهمم : ((من خداوند سبحان را از آنجا شناختم که (گاه ) تصمیمهاى محکم ، فسخ مى شود و گاه گره ها گشوده و اراده هاى قوى نقض مى گردد و ناکام مى ماند)).
و از آنجا که هر نعمت و موهبتى ، وظائف و مسئولیتهائى را همراه مى آورد، در آیه بعد روى سخن را به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) کرده ، مى گوید: ((چون چنین است حق بستگان و نزدیکان را ادا کن ، و همچنین مسکینان و در راهماندگان را)) (فات ذا القربى حقه و المسکین و ابن السبیل ).
به هنگام وسعت روزى فکر نکن آنچه دارى از آن تو است ، بلکه دیگران نیز در اموال تو حق دارند، از جمله خویشاوندان و افراد مستمندى که از شدت فقر زمینگیر شده اند، و همچنین افراد آبرومندى که دور از وطن بر اثر حوادثى در راه مانده اند و محتاجند.
می فرماید آیاندیدیدکه خداوند روزی را برای هرکس که بخواهد گسترده یا تنگ می سازد؟
ترجمه آیه : آیا نمی بینند که خدا روزی هر کس را که بخواهد فراوان می کند یا او را تنگ روزی می سازد؟ (Do they not see that Allah makes ample provision for whom He pleases, or straitens)
این آیه خطای مردم را در مبادرت به خشنودی ، و نومیدی بیان می کند و می فرماید که : نباید در هنگام رسیدن به نعمت بی درنگ خوشحالی کرد ، و در مورد از دست رفتن نعمت بی درنگ نومید شد ، برای اینکه رزق در کمی و زیادی تابع مشیت خداست ، بر انسان لازم است که بداند آن رحمتی که به وی رسیده و همچنین آن ناملایماتی که به او رسیده هر دو با مشیت خدا قابل زوالند ، پس نباید به چیزی که ایمن از فقدانش نیست خوشحال شود ، و از چیزی که امید زوالش هست ناراحت و نومید گردد و اما اینکه فرمود : مگر نمی بینید که خدا روزی را برای هر کس بخواهد گسترش می دهد ، و مساله روزی دادن را امری دیدنی معرفی کرد ، برای این است که بفهماند این رزقی که به انسان می رسد ، و یا خود آدمی کسب می کند ، مولود دست بدست دادن هزاران هزار اسباب و شرایطی است که آدمی - که آن را از هنرمندی خود می داند - یکی از آن هزاران هزار است ، و همچنین آن سببی که انسانها دل خود را به آن خوش می کنند ، که من فلان مغازه یا فلان کارخانه و یا فلان پست را دارم ، نیز یکی از آن اسباب هم سبب بودنشان از خودشان نیست ، همه مستند به خدای سبحان است ، پس این خدا است که یا رزق می دهد و یا نمی دهد ، و همو است که رزق را یا زیاد می دهد و یا کم می دهد ، بر یکی وسعت داده ، و بر دیگری تنگ می گیرد.
روزی ز تو و بندگی از من شکر هم ز من و اطاعت از من
تقدیر تو باشد که همی تعدادی غنی و باقی باشند فقیر
امید که ما با بدست آوردن نعمتی دچار غرور و با از دست دادن آن مأیوس نشویم.(لا تفرحوا بما اتیکم و لا تاسوا علی ما فاتکم).
۸۴۱۲۲۱۰۱۶۵دانشکده علوم اداری -ریحانه سادات ایاندیدید که خدا به هرکه میخواهدوسیع روزیدهد وهرکه را خواهدروزی تنگ گرداند؟نه ظهور نعمت ها باید مایه غروروفراموشکاری وطغیان گرددونه تنگی نعمت مایه یاس وناامیدی،که وسعت وضیق نعمت دست خداست گاهی مصلحت در اولی است وگاهی دردومی.درست است که او که سختکوشترو تلاشگرتر است معمولآ بهره بیشتری واوکه تنبل تر وسست تر است بهره کمتری دارداما در عین حال این قاعده کلی وهمیشگی نیست چراکه گاه افرادلایقی را میبینیم که هرچه میدوند به جایی نمیرسند وافراد ناشایستی که با کمترین تلاش در ناز ونعمت بسر میبرند،درماوراء این دستگاه دست نیرومندی است که آنرا میگرداند وکنترل و هدایت میکندومفهوم این ایه برای جلوگیری از غرور ویاس است چراکه نه نعمت وثروت دست خود اوست ونه فقر و تنگدستی.
آیا ندیدند که خدا روزى را به هر که بخواهد زیاد و به هر که بخواهد اندک مىدهد در این خود آیتى است براى مردمى که ایمان آورند ( 37 ) .
این آیه خطاى مردم را در مبادرت به خشنودى ، و نومیدى بیان مىکند ، و مىفرماید که : نباید در هنگام رسیدن به نعمت بى درنگ خوشحالى کرد ، و در مورد از دست رفتن نعمت بى درنگ نومید شد ، براى اینکه رزق در کمى و زیادى تابع مشیت خداست ، بر انسان لازم است که بداند آن رحمتى که به وى رسیده و همچنین آن ناملایمى که به او رسیده هر دو با مشیت خدا قابل زوالند ، پس نباید به چیزى که ایمن از فقدانش نیست خوشحال شود ، و از چیزى که امید زوالش هست ناراحت و نومید گردد .
و اما اینکه فرمود : مگر نمىبینند که خدا روزى را براى هر کس بخواهد گسترش مىدهد ، و مساله روزى دادن را امرى دیدنى معرفى کرد ، براى این است که بفهماند این رزقى که به انسان مىرسد ، و یا خود آدمى کسب مىکند ، مولود دست بدست دادن هزاران هزار اسباب و شرایطى است که آدمى - که آن را از هنرمندى خود مىداند - یکى از آن هزاران هزار است ، و همچنین آن سببى که انسانها دل خود را به آن خوش مىکنند ، که من فلان مغازه یا فلان کارخانه و یا فلان پست را دارم ، نیز یکى از آن اسباب است ، و تمامى اسباب هم سبب بودنشان از خودشان نیست ، همه مستند به خداى سبحان است . پس این خدا است که یا رزق مىدهد و یا نمىدهد ، و همو است که رزق را یا زیاد مىدهد و یا کم مىدهد ، بر یکى وسعت داده ، و بر دیگرى تنگ مىگیرد ، و بقیه الفاظ آیه روشن است . درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مىبینیم که هر چه مىدوند به جائى نمىرسند ، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مىکنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است ! این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند ، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مىگرداند . گاه چنان سخت مىگیرد که هر چه انسان مىکوشد و به هر درى مىزند ، همه درها را به روى خود بسته مىبیند ، و گاه آنچنان آسان مىگیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مىشود !
جواب سوال ۵: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد))
نه افزایش روزی و نه کاهش آن نباید باعث غرور یا ناامیدی ما بشود ؛ همان طور که می دانیم روزی هر انسانی دست خداوند است که همیشه بر اساس تلاششان به آنها نمیرسد بلکه گاهی مصلحت خدا ایجاب می کند که روزی فردی کم و یا زیاد شود و در همه اینها حکمت ها و نشانه هایی برای اهل ایمان قرار گرفته است.که می تواند آزمایش الهی یا نشانه قدرت خدا و........باشد.
على (علیه السلام ) مى خوانیم : عرفت الله سبحانه بفسخ الغرائم و حل العقود و نقض الهمم : ((من خداوند سبحان را از آنجا شناختم که (گاه ) تصمیمهاى محکم ، فسخ مى شود و گاه گره ها گشوده و اراده هاى قوى نقض مى گردد و ناکام مى ماند)).
خداوند منشا همه خوبیها است خداوندقادر متعال است به هر کس بخواهد می دهد و به هر کس نخواهد عطا نمی کند . ودر این دادن ها وندادن ها نیز حکمتی نهفته است که بر دانایان واهل خرد پوشیده نیست.عطای الهی نباید مایه ی غرور انسان شود وندادن او نیز نباید مایه ی ناامیدی او شود.
باید به لطف بی حد او یقین داشته باشیم وراضی باشیم به رضای او چون خدایی که حکیم است هیچ عملی را بدون حکت انجام نمی دهد.
این دنیا و هر چیزی که خداوند در آن برای ما قرار داده است به هر مقدار که باشد موقعیت خاصی را برای ما فراهم می کند که می توانیم از ان برای حرکت در صراط مستقیم استفاده کنیم این که برای فردی روزی و معیشت تنگ است و برای فردی دیگر این طور نیست موقعیت های متفاوتی را برای سود بردن از دنیا فراهم می کندمثل آب های شیرین و شور که خدا در هر دو ماهی و مروارید آفریده و هر کس اگر واقعا اهل صید باشد و به قولی مرد عمل باشد از هر کدام استفاده می کند
به نظ من این این سوال الهی یکی از هدایت کننده ترین سوالات خداوند است. در واقع می توان گفت که این سوال در واقع یک ((جواب)) و شاید حتی یکی از راه ها ((سبیل)) هدایت الهی برای مومنان است - همانطور که در انتهای آیه امده است-
1)در واقع خالق هستی در این آیه هم به این پرسشهای دیرین بشر پاسخ میدهد که ((من چرا اینگونه(ضعیف/ بیمار/ با هوش متوسط/ سیاه /دراین خانواده /در این زمان و ...)) به دنیا آمدهام و باید زندگی نمایم . درواقع خداوند در این آیه و در پاسخ به این پرسشها می فرماید: آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
خداوند می فرماید که توان بخشنده و گیرنده اوست . و اگر من اینگونه ام این ارادهی اوست. و من در حیطه اراده و قدرت اوست که توان قدرتنمایی دارم. ویا به قول گوته فیلسوف شهیر آلمانی : (( اگر خداوند مرا جور دیگری می خواست/ جور دیگری می آفرید)) بنابراین ما وظیفه داریم تا از توانی که خداوند به ما بخشیده در راه رسیدن به کمال و رستگاری ((که رسیدن به اوست)) کمال استفاده را بنماییم.
2) نکته ی دیگری نیز در این آیه هست و آن اینکه خداوند میفرماید که در این کار او نشانه هایی برای مومنان است در واقع خداوند میفرماید: ای بنده ی من اگر خواهان قدرت و توان بیشتر- و در نتیجه (مسئولیت بیشتر) هستی باید از من و فقط من بخواهی .و من اگر آن را به صلاح تو ببینم به تو می بخشم .
آیا ندیدید خداوند روزی را برای هر کس که بخواهد گسترده یا تنگ می سازد؟!
اینکه خداوند متعال روزی عده ای را بیشتر و عده ای دیگر را کمتر می دهد دلیلی بر این نیست که آن را که بیشتر می دهد بیشتر دوست دارد و آن را که کمتر می دهد کمتر. بلکه به هر کس هر اندازه که روزی بدهد به همان اندازه هم از او توقع دارد. از فقیر انتظار بذل و بخشش نمی رود اما از ثروتمند چرا. و این رزق و روزی همیشه وسیله ای برای آزمایش انسان ها بوده است. و ما باید طریقه ی صحیح مصرف آن و شکر خالق ان را بدانیم
توجّه به اینکه رزق به دست خداست، انسان را از یأس و ناامیدى باز مىدارد. «یقنطون اَوَلم یروا»
انسان باید براى کسب معاش تلاش کند، ولى بداند که تقدیر معیشت به دست خداست. «اللّه یبسط .
در همهى قرآن توسعهى روزى، قبل از تنگى آن مطرح شده است و این نشانهى رحمت گستردهى اوست.
اگر توسعه و تنگى روزى به دست اوست، این همه حرص چرا؟
توسعهى روزى را به خاطر زرنگى خود ندانید. «ان اللّه یبسط الرّزق»
تنها اهل ایمان از دقّت در روزى رسانى خداوند، درس و عبرت مىگیرند. (ولى افراد غافل همه چیز را سطحى میپندارند.) «لآیات لقوم یؤمنون»
آیا ندیدند که خداوند براى هر کس بخواهد (طبق حکمت)، روزى را گسترش مىدهد و (یا) تنگ مىسازد؟ البتّه در این (توسعه و ضیق) براى کسانى که ایمان مىآورند نشانههایى قطعى است.
1- توجّه به اینکه رزق به دست خداست، انسان را از یأس و ناامیدى باز مىدارد. «یقنطون اَوَلم یروا»
2- انسان باید براى کسب معاش تلاش کند، ولى بداند که تقدیر معیشت به دست خداست. «اللّه یبسط - یقدر»
3- در همهى قرآن توسعهى روزى، قبل از تنگى آن مطرح شده است و این نشانهى رحمت گستردهى اوست. «یبسط - یقدر»
4- اگر توسعه و تنگى روزى به دست اوست، این همه حرص چرا؟ «یبسط - یقدر»
5 - توسعهى روزى را به خاطر زرنگى خود ندانید. «ان اللّه یبسط الرّزق»
6- تنها اهل ایمان از دقّت در روزى رسانى خداوند، درس و عبرت مىگیرند. (ولى افراد غافل همه چیز را سطحى مىپندارند.) «لآیات لقوم یؤمنون»
خداوند منشا همه خوبیها است خداوندقادر متعال است به هر کس بخواهد می دهد و به هر کس نخواهد عطا نمی کند . ودر این دادن ها وندادن ها نیز حکمتی نهفته است که بر دانایان واهل خرد پوشیده نیست.عطای الهی نباید مایه ی غرور انسان شود وندادن او نیز نباید مایه ی ناامیدی او شود.
باید به لطف بی حد او یقین داشته باشیم وراضی باشیم به رضای او چون خدایی که حکیم است هیچ عملی را بدون حکت انجام نمی دهد.
چهارشنبه 26 مهر ماه سال 1385 ساعت 11:42 AM
أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسط الرِّزْقَ لِمَن یَشاءُ وَ یَقْدِرُ
ترجمه:
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد.
تفسیر:
نخستین آیه مورد بحث همچنان از ((توحید ربوبیت )) سخن مى گوید، و به تناسب بحثى که در آیات گذشته آمده بود که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
آیا ندیدند که همانا خدا هرکه را خواهد روزی وسیع کند و هر که را خواهد تنگ روزی گرداند و در این امر ادله روشنی برای اهل ایمان پدیدار است.
۸۴۱۶۵۰۳۰۴۵
- آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد در این نشانه هائى است براى جمعیتى که ایمان مى آورند.
۸۴۱۶۵۰۳۰۴۵
رست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهرهه بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
خدایا وقتی مرا آفریدی همچون محمد مهر پدری ندیدم ولی مادری به من دادی که چون مریم مرا به جایی رساند که اکنون با تو سخن می گویم.شبهایی که گرسنه بودم تو در خانه محقر ما را زدی و مرا اطعام نمودی و در سرمای زمستان تو بودی که لباس عافیت را به من پوشاندی .وقتی عطر و بوی غذای همسایه من ودو خواهرم را می ازرد غمش را از دلم زدودی.وقتی که بچه های هم ردیف من با پول پدرهایشان به کلاسهای کنکور می رفتند به من صبر دادی مرا به این دانشگاه فرستادی تا تو را شکر گزار باشم و من اکنون به این وسیله از تو تشکر می نمایم که به حق این آیه تمام زندگی من است!
آیا جز خ دا کسی میتواند روزی را بر بنده تنگ کند یا وسعت دهد .
اشک در چشمانم حلقه زد
نمی دانم مدتهاست با تو اینقدر صمیمی حرف نزده بودم
سرم شلوغ است
آنقدر که باید تو بپرسی تا من فکر کنم
سرم در گیر و دار زندگی بند است
و فکر می کنم این منم که باید تمام وقتم را در پی روزی تو بدوم و هر چه بیشتر بدوم بیشتر نصیبم می شود آنقدر که بعضی وقت ها در حال دویدن و نفس نفس زدن هستم که نمی دانم اصلا برای چه دارم می دوم.
تو این تلاش را دوست داری
تلاش برای زندگی کردن را
اما گاهی اینقدر این تلاش برای معاش< زندگیم را پر می کند که منشا همه آنچه به من می رسد از خاطرم می رود.
خدا!
چطور تو آنقدر مهربانی
از سوال تو خیلی چیزها دستگیرم می شود.
اینجا می خواهی به من بگویی تا بدانم
چرا بعضی ها بیشتر دارند و بعضی ها کمتر
و تازه می خواهی من اگر دارم شکر گذار «فقط تو» باشم
و اگر ندارم حسرت داشته های دیگران را نخورم
و از تو بخواهم اگر دارم و ندارم
و جز تو و درگاه تو جای دیگری نروم
که چیزی نصیبم نمی شود
که هر چه هست
آنجاست
آنجا که تو هستی
می خواهی بگویی
آهای تویی که داری< چرا مغروری
مگر نمی دانی می توانم روزی ات را تنگ کنم
و آهای تویی که نداری چرا ناامید و غمگینی
مگر نمی دانی
این «منم»
من
که به تو می دهم
بیا بیا و به جای یاسی که در تو و در جانت نشسته
از من بخواه
من خواستنت را دوست می دارم
و بدان درگاه من< درگاه بخشش و کرم است.
لیک برای هر دادنی «من» تصمیم می گیرم
و برای هر ندادنی نیز
و تو باید این را بدانی
و به گوش جانت بسپاری
که از نان صبحانه ات
تا لباس
و
خانه ات
تا حتی لبخندهایت
یا حتی محبت هایی که به تو می شود
همه روزی ای است که من به تو می دهم
من
و فقط من
و به هر کس هر چه قدر که «خودم» بخواهم
و هیچ چیزی که در دست توست ماندنی نیست مگر این که من بخواهم
و تو تا ابد نادار نخواهی ماند مگر این که باز من این طور بخواهم .
با سلام
به نظر میرسد بحث آیه هم جنبه اعتقادی دارد و هم جنبه عملی .
اعتقادی از آن رو که بحث همه چیز را از خدا دانستن - توکل بر خدا - رضا به رضای خدا - آیات و نشانه های الهی در تفاوتهای مردمان در داشتن روزی - موضوع امتحانات الهی و ... را در خود دارد .
و عملی از آنسو که روش کسب روزی و در خواست از خدا - اعتقاد عملی به کم نشدن روزی در اثر بخشش - وظیفه ما در انفاق به دیگران و ... را بیان میکند .
یا خیرالرازقین: بحر بی نهایت کرمت وسیعتر از برکه ی حاجات ماست. توبه سخاوت شهره تری تا ما به نیاز. توبه بخشیدن راغب تری تا ما به تکدی. ما را یارای شکرانه ی این خوان گسترده ی نعمت جاریت نیست. جز تو که تواند ما جماعت خواب زده را بر سفره ی سخاوت رمضانت نشاند و روزی مان مقدر کند؛ «قدر» را قدر نشناخته لااقل به احیا نشینیم؟ جز تو که تواند روزی مان را آنچنان گستراند که ما جماعت ناکس لااقل ناکث نباشیم و حب «علی» را بر بلندای قاب زنگار گرفته ی سینه هامان نشانیم تا «شاید» روزگاری نگاه «یار»، «شیعه» بودنمان بیاموزد؟ جز تو که تواند بر انجماد قلبهای یخ زده مان آنچنان هرم عشق «یار» بریزد که داغ فراق آتش زند بر روز مرگی های مرده گی مان و آنچنان تاب از کف دهیم که رها سازیم این گنداب متعفن غفلت را و به اشتیاق دوره راه بیفتیم و فریاد کنیم این باب الله الذی منه یوتی؟
یا خیرالرازقین ... زبانمان دروغ، کلاممان دروغ، عهد و پیمانمان دروغ اما به سخاوتت و کرامتت قسم چشمانمان را با دروغ هیچ نسبتی نیست، به خداوندیت قسم ما به چشم خویش داریم می بینیم تو چگونه روزی ما را گسترانیده ای و بر خوان بخشایندگی ات میهمانمان کرده ای، ای بهترین روزی دهندگان
آیا ندیدند که همانا خدا هر که را خواهد روزی وسیع کند و هرکه را خواهد تنگروزی گرداند
آیا ندانسته اند که این خداست که روزی را برای هر کس که بخواهد فراخ یا تنگ می گرداند؟
ترجمه:
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد .
تفسیر:
آیه مورد بحث ازتوحید ربوبیت سخن مى گوید، که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد.
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
در این نشانه هائى است از قدرت و عظمت خدا براى قومى که ایمان مى آورند
در حدیث معروفى از على (علیه السلام ) مى خوانیم : عرفت الله سبحانه بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم : من خداوند سبحان را از آنجا شناختم که گاه تصمیمهاى محکم ، فسخ مى شود و گاه گره ها گشوده و اراده هاى قوى نقض مى گردد و ناکام مى ماند .
پاسخ فطرت من :
خدای تو قادری وتوانا بر هر کاری تو حکیمی وکاری را بدون حکمت انجام نمی دهی .روزی مادی ومعنوی من را بسط بده وبه من ظرفیت بساطت رزق را عنایت کن که خودم را گم نکنم وخیر من به بندگان دیکر برسد
ترجمه فارسى
-------------------------------------------------------------
«37» آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مىسازد؟! در این نشانههایى است براى گروهى که ایمان مىآورند.
تفسیر نمونه
-------------------------------------------------------------
نخستین آیه به بعضى از کم ظرفیتان که با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید: ((آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد)) (اولم یروا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر).
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
تفسیر المیزان
-------------------------------------------------------------
وسعت و تنگى معیشت تابع مشیت خدا است (یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر)
این آیه خطاى مردم را در مبادرت به خشنودى ، و نومیدى بیان مى کند، و مى فرماید که : نباید در هنگام رسیدن به نعمت بى درنگ خوشحالى کرد، و در مورد از دست رفتن نعمت بى درنگ نومید شد، براى اینکه رزق در کمى و زیادى تابع مشیت خداست ، بر انسان لازم است که بداند آن رحمتى که به وى رسیده و همچنین آن ناملایمى که به او رسیده هر دو با مشیت خدا قابل زوالند، پس نباید به چیزى که ایمن از فقدانش نیست خوشحال شود، و از چیزى که امید زوالش هست ناراحت و نومید گردد.و اما اینکه فرمود: مگر نمى بینند که خدا روزى را براى هر کس بخواهد گسترش مى دهد، و مساله روزى دادن را امرى دیدنى معرفى کرد، براى این است که بفهماند این رزقى که به انسان مى رسد، و یا خود آدمى کسب مى کند، مولود دست بدست دادن هزاران هزار اسباب و شرایطى است که آدمى - که آن را از هنرمندى خود مى داند - یکى از آن هزاران هزار است ، و همچنین آن سببى که انسانها دل خود را به آن خوش مى کنند، که من فلان مغازه یا فلان کارخانه و یا فلان پست را دارم ، نیز یکى از آن اسباب است ، و تمامى اسباب هم سبب بودنشان از خودشان نیست ، همه مستند به خداى سبحان است
پس این خدا است که یا رزق مى دهد و یا نمى دهد، و همو است که رزق را یا زیاد مى دهد و یا کم مى دهد، بر یکى وسعت داده ، و بر دیگرى تنگ مى گیرد، و بقیه الفاظ آیه روشن است
نظر شخصی
خدایا
نمیدانم بر این حقیر چرا این گونه لطف میکنی
به منی که حتی دعا کردن را نیز نمیدانم
من که حتی شکر گزاری را نمیدانم.
چه کنم؟گاه از فرط شرمندگی به گریه می نشینم
آری میدانم لطفت از بزرگی و کرامت تو است
ولی آخر چگونه شکرت کنم
که تو بزرگی و من ذره ای بیش نیستم
که حتی لیاقت شکر کردنت را داشته باشم
خدایا با وجود اینکه می دانم همه چیز در دست توست ، ای کاش اینها همه یقینی می شد تا این قدر حرص و جوش نزدم.
خدایا می شود کمی و فقط کمی از رضای دوستانت را به من بدهی.
خدایا می شود لطفی کنی تا زبان حال من نیز چنین شود که:
قضایم اسیر رضا می پسندد
رضایم بدانچه قضا می پسندد
چرا دست یازم چرا پای کوبم
مرا خواجه بی دست و پا می پسندد
یا اینکه
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
ترجمه:
آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد .
تفسیر:
آیه مورد بحث ازتوحید ربوبیت سخن مى گوید، که بعضى از کم ظرفیتان با روى آوردن نعمت ، مغرور و با مواجه شدن بلا، ماءیوس مى شوند، چنین مى فرماید آیا آنها نمى دانند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده و براى هر کس بخواهد تنگ مى سازد.
نه ظهور نعمتها باید مایه غرور و فراموشکارى و طغیان شود، و نه پشت کردن آن مایه یاءس و نومیدى که وسعت و ضیق روزى به دست خدا است ، گاهى مصلحت را در اول مى بیند و گاه در دوم .
درست است که عالم ، عالم اسباب است و آنها که تلاشگرند و سختکوشند معمولا بهره بیشترى از روزیها دارند و آنها که تنبلند و سست و کم تلاش ، بهره کمترى ، ولى در عین حال این یک قاعده کلى و همیشگى نیست ، چرا که گاه افراد بسیار جدى و لایقى را مى بینیم که هر چه مى دوند به جائى نمى رسند، و به عکس گاه افراد کم دست و پا را مشاهده مى کنیم که درهاى روزى از هر سو به روى آنها گشوده است !.
این استثناها گویا براى این است که خداوند نشان دهد با تمام تاءثیرى که در عالم اسباب آفریده ، نباید در عالم اسباب گم شوند، و نباید فراموش کنند که در پشت این دستگاه ، دست نیرومند دیگرى است که آن را مى گرداند.
گاه چنان سخت مى گیرد که هر چه انسان مى کوشد و به هر درى مى زند، همه درها را به روى خود بسته مى بیند، و گاه آنچنان آسان مى گیرد که هنوز به سراغ درى نیامده در برابر او باز مى شود!.
این امر که در زندگى خود کم و بیش با نمونه هاى آن روبرو بوده ایم علاوه بر اینکه با غرور نعمت و یاءس ناشى از فقر مبارزه مى کند، دلیلى است بر اینکه در ماوراى اراده و خواست ما دست نیرومند دیگرى در کار است .
در این نشانه هائى است از قدرت و عظمت خدا براى قومى که ایمان مى آورند
در حدیث معروفى از على (علیه السلام ) مى خوانیم : عرفت الله سبحانه بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم : من خداوند سبحان را از آنجا شناختم که گاه تصمیمهاى محکم ، فسخ مى شود و گاه گره ها گشوده و اراده هاى قوى نقض مى گردد و ناکام مى ماند .
حرف دل :
خدای تو قادری وتوانا بر هر کاری تو حکیمی وکاری را بدون حکمت انجام نمی دهی .روزی مادی ومعنوی من را بسط بده وبه من ظرفیت بساطت رزق را عنایت کن که خودم را گم نکنم وخیر من به بندگان دیکر برسد
5- اولم یروا ان الله یبسط الرزقَ لمن یشاء و یقدر ؟
آیا ندیدید که خداوند به هر کس بخواهد روزی میدهد؟
خدای مهربونم چرا دیدم چرا ...
گنجشکا رو دیدم هر روز بدون ذخیر غذایی باز بی غذا نمیمونن
مورچه ها رو دیدم حتی توی زمستونم رها نشدن .
خدایا اینا به کنار خودم با تمام وجودم حس کردم چقدر به من نزدیکی
و چقدر زود خواسته هامو میدی
و چقدر زود می بخشی
خدایا کی تا به حال اینقدر مثل من بی معرفت بوده ؟؟؟
هر روز روزی تو رو بخوره و بازم نگران روزی فردا و سال بعدش باشه
تو که یه لحظه هم از من دور نبودی تو که نیازم رو بهتر از هر کسی میدونی
تو که از مادر بر من مهربونتری
میدونم یه لحظه ام روزی منو به تاخیر نمیندازی
پس به خاطر همه نادنی هام منو ببخش
نگرانی های منو به آرامش بدل کن
همونطور که جسم منو روزی میدی
روحم رو با نام و یادت روزی بده
یا رزاق